رباعیات در دیوان اشعار قاسم انوار

1 ای دلبر دلدار، طلب گار توایم ای منبع انوار، طلب گار توایم

2 ای سالک اطوار،طلب گار توایم ای واقف اسرار، طلب گار توایم

1 بودیم درین عالم فانی رفتیم زین ملک بملک جاودانی رفتیم

2 گشتیم ز ملکت تن خود بیزار از ملکت تن بملک جانی رفتیم

1 تا در پی مخزن معانی رفتیم در بحر محیط لامکانی رفتیم

2 دیدیم بسی محنت و تاریکی و غم تا بر سر آب زندگانی رفتیم

1 هر چند که در مرتبه ما میرانیم انصاف توان داد که ما میرانیم

2 فی الجمله، اگر گدا، اگر سلطانیم مرکب بسر کوی فنا می رانیم

1 هرچند که در مرتبه مامورانیم بس ظاهر و پیداست که ما میرانیم

2 یک لحظه گداییم و دمی سلطانیم در حالت خویشتن عجب می مانیم

1 هم جام جهان نمای عالم ماییم هم آینه روشن کن آدم ماییم

2 گر یک نفسی از دم ما زنده شوی دانی بیقین که آدم این دم ماییم

1 بر دیده چون سحاب من رحمت کن بر سیل سرشک ناب من رحمت کن

2 بر جان و دل خراب من رحمت کن بر زاری و اضطراب من رحمت کن

1 بر گریه و بر زاری من رحمت کن بر مفلسی و خواری من رحمت کن

2 بر ناله وبیداری من رحمت کن بر فقر ونگونساری من رحمت کن

1 تا یار مرا نمود ازصد جارو بر خاک درش نهاده ام صد جارو

2 من خانه دل را زده ام صدجارو تا گشت مرا بیمن دولت جارو

1 سر رشته اختیار از دست مده یعنی سر زلف یار از دست مده

2 مقصود زامر کن فکان هستی تست بی فایده روزگار از دست مده