غزلیات در دیوان اشعار قاسم انوار

1 ای از جمال روی تو تابنده آفتاب وز آفتاب روی تو خورشید در حجاب

2 اندر میان پرده عزت نشسته ای در آرزوی روی تو مردند شیخ و شاب

3 تا در هوای عشق تو رقصان چو گرد شد مرغ دلم رمید ز سودای خاک و آب

4 تو آفتاب حسنی و ما سایه توایم ای آفتاب حسن ازین سایه رو متاب

1 بگوش سرو چه گفتی؟ که پای کوبانست بگوش عقل چه گفتی، که مست و حیرانست

2 مرا مگوی که: آهسته باش و دم درکش فغان من همه زان چشم مست فتانست

3 بیا بکوی خرابات عشق، تا بینی ز شام تا بسحر نعرهای مستانست

4 دگر بما ز جفاهای یار قصه مگوی که خلق او همه لطفست و عین احسانست

1 گر دردمند گردد دل، دولتی عظیمست چون دردمند او شد، دل بعد از آن سلیمست

2 در راه عشق و وحدت حیرانی است و حیرت امید در نگنجد، چه جای ترس و بیمست؟

3 بعد از وفات دانی احوال جان چه باشد؟ بی دوست در جحیم است با دوست در نعیمست

4 گر زهد و علم داری درد خدا نداری در وقت جان سپردن دل با ندم ندیمست

1 هلاک عاشقان در انتظارست حیات صادقان با روی یارست

2 کسی کو نزد جانان تحفه جان برد هنوز از روی جانان شرمسارست

3 خرامان میرود آن شاه خوبان سرش مستست و چشمش در خمارست

4 بکلی جان و دلها صید کردست که میر عاشقان میر شکارست

1 اگر در مغز، اگر در پوست یارست بهرجایی که هست آن یار غارست

2 ترا، گر روی دل با روی حق نیست بهر رو از همه رو شرمسارست

3 دلا، گر عاشقی بگذار و بگذر که عاقل در میان گیر و دارست

4 اگر تو نقش خوانی، نقش بر خوان همه عالم پر از نقش و نگارست

1 خرد مستست و دل مستست و جان مست بسودایت روان ناتوان مست

2 ز حد بگذشت مستیهای ذرات فلک مست و زمین مست و زمان مست

3 بیا در باغ و شور بلبلان بین سمن مست و چمن مست، ارغوان مست

4 شراب ناب رحمان را چه گویم؟ کزو دلداده مست و دلستان مست

1 گریبان می‌درم هردم که: دامان درمکش از ما که ما مشتاق دیداریم و رند و عاشق و شیدا

2 به چشم مست میگونت بگو: ای ترک یغمایی که: آخر چیست مقصودت ز چندین غارت دل‌ها؟

3 ازان خورشید رخسارت سواد زلف یک سو کن که مشتاقان به روز آیند از تاریکی شب‌ها

4 چنان در عشق یک رویم که گر تیغم رود بر سر به روز امتحان باشم چو شمع استاده پابرجا

1 در همه روی زمین یک دل هشیار کجاست؟ تا بگویم بیقین منزل آن یار کجاست

2 همه مستند و خرابند ز غفلت، هیهات! دل و جانی که بود حاضر و هشیار کجاست؟

3 دل عشاق سراسیمه و فریاد کنان یار کو خرمن ما سوخت بیک بار کجاست؟

4 چند گویی خبر از دار جنان، ای واعظ؟ دل ما را خبری گوی که: دلدار کجاست؟

1 «اسمعوا منی، یا اولی الالباب »: همه لبند و دوست لب لباب

2 همه در وقت آشکار و نهان این حکایت کنند چنگ و رباب

3 هرچه بشنید در میان آرد بهمان وصف عود در مضراب

4 جز تو کس نیست از ظهور و بطون بهمین شد تمام فصل خطاب

1 یک سخن از قول اخوان الصفاست: سر بکوب آنرا که سرش نیست راست

2 یک حدیث از قصه اسرار تو عاشقی نشنید کز جان برنخاست

3 هرگز از عشق تو نشکیبد دلم جان ما مس است و عشقست کیمیاست

4 گر تو گویی جان فدا کن بهر من ای دل و جان، صد هزارت جان فداست