جلایرنامه قائم مقام فراهانی

1 خوشا آنان که ملک و آب دارند یو و اوجار و چوم و گاب دارند

2 برون خانه شان یک خرمن کود ز سرگین مراعی گشته موجود

3 همه نرخر زماده خر گرفته ز گاو ماده گاو نر گرفته

4 چو خورشید آمد اندر برج ماهی زمین شد از سپیدی در سیاهی

1 جلایر هر دو چشمش سرمه دارد ز پوشن یک عبا، یک ترمه دارد

2 قبای عاقری پوشد بغل بند کلاهش از عرق گاهی کند گند

3 فرنگی باشدش ار خالقی چیت مصونا عن جنود البئر والبیت

4 قصب دوزد همیشه زیر جامه قرینا بالسعاده و السلامه

1 جلایر: از دعایش سود بینی مگر دیرست کاخر زود بینی

2 ولی بدبختیت از جهل باشد همه کارت بعید از عقل باشد

3 نمک خوردی نمکدان را شکستی به بین کز جهل در بر عقل بستی

4 چنین کاری ندارد هیچ کس یاد نکردی گوئیا خدمت به استاد

1 جلایر: بر دعا ختم سخن کن ثنای شاه در هر انجمن کن

2 اگر حد ثنای او نداری بقایش خواه از قیوم باری

3 خداوندا وجودش از مکاره نگه داری ز آسیب ستاره

4 همه آمال اورا کن میسر به حق شافع صحرای محشر

1 جلایر کام تو زان شهد کام است دعایش کن که این شهر صیام است

2 جلایر شد نوا خوان کهن سال نکو آمد به شه این سال در فال

3 به بر آن جا زخلعت های زیبا نموده باز در سر زال دنیا

4 برون آورده پر مرغان باغی به هر شاخی شده روشن چراغی

1 تعجب ها جلایر کرد زان ریش شده جویای حال آن بد اندیش

2 بگفتش: ریش تو چون شد که این است حقیقت بوده پریاکم چنین است؟

3 بگفتا: چون که هم نامم به... بسی او را بخواهم از دل و جان

4 وز آن روزی که او با صد مشقت روان بر نار شد ریشش به لعنت

1 جلایر: زود نظم این حکایت بگو الطاف شه را از بدایت

2 چو بر درگاهش آوردم پناهی اگر چه کرده بودم بس گناهی

3 که بودم دور چندی از در شاه خودم محروم و بختم بود گم راه

4 کرم بین عفو جمله جرم ها کرد کرامت های بی اندازه ها کرد

1 جلایر بر دعا کن ختم، عرضت دعای اوست چون برجمله فرضت

2 که ورد خود کنی نعت و ثنایش بخواهی از خدا ملک و بقایش

3 خداوندا به حق حق پرستان به آب دیده های زیردستان

4 به حق احمد محمود مختار که تا در گردش است این چرخ دوار

1 اگر انصاف باشد باز گویم جلایر حرف را ز آغاز گویم

2 وگرنه این سخن ناگفته به تر در گنج هنر ناسفته به تر

3 همین روسی که او آورد لشکر به ملک روس شد شش ماه کم تر

4 چه شد این ملک را زیر و زبر کرد؟ که روی خاک این غوغا به سر کرد