قطعات قاآنی

1 گر بداند لذت جان باختن در راه عشق هیچ عاقل زنده نگذارد به عالم خویش را

2 عشق داند تا چه آسایش بود در ترک جان ذوق این معنی نباشد عقل دوراندیش را

1 مانند‌گربه‌ای که خورد بچگان خویش خوردند دایگان بچهٔ شیرخوار را

2 عاشق به لذت لب نانی فروخته هفتاد سال لذت بوس وکنار را

1 بسکه سرگرم حجت خویشند غافلند از خدا اولوالالباب

2 ای خوشا حال عارفی که ز شوق همچو دیوانه بر درد جلباب

1 مردکز عیب خویش بیخبرست هنر دیگران شمارد عیب

2 جام بیچارگان چرا شکند آنکه مینای می نهد در جیب

1 استرم را اگر فرستادی نکنم جز به مردمی یادت

2 معنی آن فلان تحیاتست وان فلان روح پاک اجدادت

3 ورنه‌گویم که آن فلان ذکرست وان فلان مقعد پر از بادت

1 مر آن خدای که پیمانه را نگهدارد به زی‌ر خاک چو پیمان اهل عشق درست

2 ز روی صدق دگر به کام شیر روی به رهروان طریقت قسم که حافظ تو ست

1 ای که از عشق و عقل می‌لافی هست نیمی دروع و نیمی راست

2 عقل داری ولی نداری عشق زان وجودت اسیر خوف و رجاست

3 عشق را با امید و بیم چکار بیم و امید اهل عشق خداست

1 کلام عاقل و جاهل به گوش یکدیگر چو نیک بنگری از روی تجربت بادست

2 همین به باغ ننالند بلبلان از زاغ که زاغ نیز هم از بلبلان به فریادست

1 چو زنی در دام شهوت شد اسیر خر به چشمش به ز طاوس‌ نرست

2 همچنان در چشم شهوت مرد را دیو با حور بهشتی همبرست

1 عاقل از دیدار معنی غافلست زانکه هر حجت که گوید آفلست

2 لااحب الآفلین فرمود حق این سخن آسان‌نمای و مشکلست

3 در گذر از خویش و واصل شو به دوست کانکه واصل شد مرادش حاصلست