صدشکر گو‌یم هر زمان هم چنگ را هم از قاآنی غزل 1
1. صدشکر گو‌یم هر زمان هم چنگ را هم جام را
کاین هر دو بردند از میان هم ننگ را هم نام را
...
زین پس به کار ناید رطل و سبو مرا از قاآنی غزل 2
1. زین پس به کار ناید رطل و سبو مرا
ساقی به خم می بنشان تا گلو مرا
...
کنون که برگ و نوا نیست باغ و بستان از قاآنی غزل 3
1. کنون که برگ و نوا نیست باغ و بستان را
بساز برگ و نوای دی و زمستان را
...
ضحاک وار کشته بسی بی گناه را از قاآنی غزل 4
1. ضحاک وار کشته بسی بی گناه را
بر دوش تا فکنده دو مار سیاه را
...
حیران کند جمال تو ماه دو هفته را از قاآنی غزل 5
1. حیران کند جمال تو ماه دو هفته را
خجلت دهد رخ تو گل نو شکفته را
...
چه شیرین گفت خسرو این عبارت از قاآنی غزل 6
1. چه شیرین گفت خسرو این عبارت
که نبود وصل شیرین بی‌مرارت
...
ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت از قاآنی غزل 7
1. ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت
ز ما صد دل وز آن مه یک اشارت
...
دامن وصل تو گر افتد به دست از قاآنی غزل 8
1. دامن وصل تو گر افتد به دست
پای به دامن کشم از هرچه هست
...
که بود آن ترک خون‌آشام سرمست از قاآنی غزل 9
1. که بود آن ترک خون‌آشام سرمست
که جانم برد و خونم‌خورد و دل خست
...
دل دیوانه که خود را به سر زلف تو بستست از قاآنی غزل 10
1. دل دیوانه که خود را به سر زلف تو بستست
کس بر او دست نیابد که سر زلف تو بستست
...
قوت من باده قوتم یارست از قاآنی غزل 11
1. قوت من باده قوتم یارست
وآدمی را همین دو درکارست
...
دل هرجایی من آفت جانست و تنست از قاآنی غزل 12
1. دل هرجایی من آفت جانست و تنست
آتش عمر خود و برق تن و جان منست
...