منم که ازکف زربخش آفت کانم از قاآنی قصیده 241
1. منم که ازکف زربخش آفت کانم
جهان عزّ و علا را چهار ارکانم
...
من آن نشاط کز این بزم دلستان از قاآنی قصیده 242
1. من آن نشاط کز این بزم دلستان بینم
نه از بهار و نه از سیر بوستان بینم
...
خیز ای غلام تا زین بر بادپا زنیم از قاآنی قصیده 243
1. خیز ای غلام تا زین بر بادپا زنیم
اورنگ جم به‌کوههٔ باد صبا زنیم
...
آمد برم سحرگه آن ترک سیمتن از قاآنی قصیده 244
1. آمد برم سحرگه آن ترک سیمتن
با طره‌یی سیاه‌تر از روزگار من
...
انجمن پر انجمست از مهر چهر ماه از قاآنی قصیده 245
1. انجمن پر انجمست از مهر چهر ماه من
خیز ای خادم برون بر شمع را از انجمن
...
اندر جهان دو چیز از دل برد محن از قاآنی قصیده 246
1. اندر جهان دو چیز از دل برد محن
یا سادهٔ جوان یا بادهٔ کهن
...
ای به مشکین موی تو مسکین دلم‌کرده از قاآنی قصیده 247
1. ای به مشکین موی تو مسکین دلم‌کرده وطن
چون غم آن موی مشکن در دل مسکین من
...
بارک‌الله بارک‌الله زان بت از قاآنی قصیده 248
1. بارک‌الله بارک‌الله زان بت پیمان‌شکن
شوخ‌کشمر شمع خلخ‌شاه چین‌ماه ختن
...
تیغ را دانی به استحقاق کبوَد از قاآنی قصیده 249
1. تیغ را دانی به استحقاق کبوَد تیغ‌زن
داور کشور گشا فرماندهٔ لشکرشکن
...
چند خواهی پیرهن از بهر تن از قاآنی قصیده 250
1. چند خواهی پیرهن از بهر تن
تن رهاکن تا نخواهی پیرهن
...
دلی مباد گرفتار عشق چون دل من از قاآنی قصیده 251
1. دلی مباد گرفتار عشق چون دل من
که هر دمش به سماک از سمک رود شیون
...