فلک دوش از عروس خور تهی چون گشت از قاآنی قصیده 195
1. فلک دوش از عروس خور تهی چون گشت دامانش
چو عمان چهره شد پر در ز سیمین اشک غلطانش
...
نگار من‌که بود جایگاه در جانش از قاآنی قصیده 196
1. نگار من‌که بود جایگاه در جانش
عقیق را به جگر خون‌کند دو مرجانش
...
مرا ماهیست‌در مشکوکه مشکین از قاآنی قصیده 197
1. مرا ماهیست‌در مشکوکه مشکین زلف پرچینش
به‌هر تارست‌صد تبت‌به‌هر چینست صد چینش
...
فلک ژاژ است هنجارش جهان زشت از قاآنی قصیده 198
1. فلک ژاژ است هنجارش جهان زشت است آیینش
هم آن مهر خسان کیشش هم این کین کسان دینش
...
همانا فصل تابستان سرآمد عهد از قاآنی قصیده 199
1. همانا فصل تابستان سرآمد عهد تسعینش
که مایل شد به کفهٔ شب ترازو باز شاهینش
...
چه ماه بود که از خانه کرد طلوع از قاآنی قصیده 200
1. چه ماه بود که از خانه کرد طلوع
که کرد از پی تعظیمش آفتاب رکوع
...
زهی به منزلت از عرش برده فرش از قاآنی قصیده 201
1. زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق
زمین ز یُمن تو محسود هفت‌کاخ مطبَّق
...
دوش دیدم یکی خجسته وثاق از قاآنی قصیده 202
1. دوش دیدم یکی خجسته وثاق
طاق او جفت طاق هفت طباق
...
کرد چون خسرو منصور ز ری عزم عراق از قاآنی قصیده 203
1. کرد چون خسرو منصور ز ری عزم عراق
در میان من و منظور من افتاد فراق
...
ای زلف نگار ای حبشی‌زادهٔ شبرنگ از قاآنی قصیده 204
1. ای زلف نگار ای حبشی‌زادهٔ شبرنگ
ای اصل تو از نو به و ای نسل تو از زنگ
...
به عزم ری چو نهادم به رخش زین از قاآنی قصیده 205
1. به عزم ری چو نهادم به رخش زین خدنگ
شدم به کوههٔ آن چون به تیغ کوه پلنگ
...