رباعیات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 صد شکر که زهاد بداندیش نه ایم شیخان سفیه حیله اندیش نه ایم

2 چون زاهدگان و شیخگان سالوس مداح خود و معتقد خویش نه ایم

1 داغ غم هجران تو در جان دارم صد ناله ز داغ غم هجران دارم

2 ای عمر که بی تو زندگی دشوارست غم کشت مرا از تو چه پنهان دارم

1 شمشاد که گشتست بقد تو اسیر می رفت پیت چو سایه ای ماه منیر

2 خاک چمنش گر نشدی دامن گیر در آب بپایش ننهادی زنجیر

1 ای امر تو عقد بند پیوند مزاج عالم بتو در فطرت و خلقت محتاج

2 امراض مشاکل امور امکان از فیض وجوب تو طلبکار علاج

1 چشمی بگشا حال دل زارم بین خون ریختن دیده خونبارم بین

2 با خنجر غمزه سینه ام را بشکاف داغ غم خود بر دل افکارم بین

1 ای زلف تو سرمایه رسوایی ما عشق تو بهار گل شیدایی ما

2 رخسار تو شمعیست که می افروزد از پرتو او چراغ بینائی ما

1 هر دلبر پر جفا که در عالم هست از روی وفاست ناصح عاشق مست

2 در منع هوا رسم جفا عاشق را کافیست ز دلبران نصیحت پیوست

1 چون برگ گلست روی نیکوی تو خوش چون سنبل تر سلسله موی تو خوش

2 چون خلق فرشته و پری خوی تو خوش ای خوی تو خوش موی تو خوش روی تو خوش

1 گفتم صنما بهر چه در هر نظری از غمزه خدنگ می زنی بر جگری

2 گفتا که ز جای دگرست این تأثیر بالله که مرا نیست ز خود هم اثری

1 آن شوخ که دل خراب نظاره اوست چشمم حیران ماه رخساره اوست

2 با مه مکنید نسبت ماه رخش مه نیز ز عاشقان آواره اوست