مقطعات در دیوان اشعار فارسی فضولی بغدادی

1 بر امید راحت دنیا مکش بسیار رنج زانکه این مقصد برون از کارگاه خلقت است

2 بر نبی شد عرض هر معنی که صورت بسته معنی راحت همانا معنی بی صورت است

3 این مقرر شد که هرگز نیست راحت در جهان راحتی گر هست در ترک امید راحت است

1 پرسیدم از بتی که ترا در جهان چرا شام و سحر تعرض عشاق عادت است

2 گفتا که هست رغبت عشق بتان خطا آزار اهل عشق بتان را عبادت است

1 آفرین بر منعمی کز بهر اظهار ثنا فیض توفیق سخن ما را میسر کرده است

2 ملکهای بی حد اصناف نظم و نثر را جمله بر تیغ زبان ما مسخر کرده است

3 نیست از تکرار الفاظ سخن ما را ملال هر یکی را نعمت غیر مکرر کرده است

1 ای که داری خرد بدان که ترا با دو کس اختلاط دشوارست

2 اول آن کس که نیست طالب تو از تو و دیدن تو بیزارست

3 دوم آن کس که دیدن او نیست دل پسند تو لیک ناچارست

1 اگر بمن نبود پادشاه را لطفی نمی کنم گله کان هم نشان شفقت اوست

2 ز ضعف قالب من واقع است می داند که بار فاقه سبک تر ز بار منت اوست

1 ای که از جهل مقید شده بر صورت این صفت در روش اهل خرد بی معنیست

2 هر که شد واله صورت بهوای دل خود هیچ گه ملتفت معرفت معنی نیست

3 هست طفلی که بتعلیم معلم ز کتاب خواند خط لیک ندانست که مضمونش چیست

1 گفتم ای چرخ تو بر سینه من سوخته این همه داغ که حصر و حد و پایانش نیست

2 گفت بر سینه ترا گر ز منست این همه داغ این همه داغ که بر سینه من هست ز کیست

1 مردم این دیار را با من اثر شفقت و عنایت نیست

2 یا درین قوم نیست معرفتی یا مرا هیچ قابلیت نیست

1 اول عمرم که هنگام سرور و ذوق بود عاری از علم و عمل در جهل و نادانی گذشت

2 از طفولیت چو بگذشتم اسیر غم شدم بعضی آن هم در خیال عالم فانی گذشت

3 آخر عمرم که ایام صلاح است و ورع در ندامت صرف گشت و در پشیمانی گذشت

4 آه ازین عمری کزو ذوقی ندیدم هیچ گه غافل از کیفیت لذات روحانی گذشت

1 دام دردست و بلا دایره قید جهان عارف آنست کزین دایره بیرون باشد

2 همه عمر براحت گذراند اوقات فارغ از دغدغه گردش گردون باشد

3 نه در آن فکر که آیا چه کنم چون سازم نه در آن قید که یارب چه شود چون باشد