صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها از فروغی بسطامی غزل 1
1. صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها را
که کسی نشکند این گونه صف اعدا را
تا اختیار کردم سر منزل رضا از فروغی بسطامی غزل 1
1. تا اختیار کردم سر منزل رضا را
مملوک خویش دیدم فرماندهٔ قضا را
به جان تا شوق جانان است ما از فروغی بسطامی غزل 3
1. به جان تا شوق جانان است ما را
چه آتش‌ها که بر جان است ما را
در خلوتی که ره نیست پیغمبر از فروغی بسطامی غزل 4
1. در خلوتی که ره نیست پیغمبر صبا را
آن‌جا که می‌رساند پیغامهای ما را
نگارم گر به چین با طرهٔ پرچین از فروغی بسطامی غزل 5
1. نگارم گر به چین با طرهٔ پرچین شود پیدا
ز چین طرهٔ او فتنه‌ها در چین شود پیدا
مکن حجاب وجودت لباس دیبا از فروغی بسطامی غزل 6
1. مکن حجاب وجودت لباس دیبا را
که نیست حاجت دیبا وجود زیبا را
زره ز زلف گره گیر بر تن است از فروغی بسطامی غزل 7
1. زره ز زلف گره گیر بر تن است تو را
به روز رزم چه حاجت به جوشن است تو را
گر باغبان نظر به گلستان از فروغی بسطامی غزل 8
1. گر باغبان نظر به گلستان کند تو را
بر تخت گل نشاند و سلطان کند تو را
کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم از فروغی بسطامی غزل 9
1. کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را
گر در شمار آرم شبی نام شهیدان از فروغی بسطامی غزل 10
1. گر در شمار آرم شبی نام شهیدان تو را
فردای محشر هر کسی گیرد گریبان تو را
من که مشتاقم به جان برگشته از فروغی بسطامی غزل 11
1. من که مشتاقم به جان برگشته مژگان تو را
کی توانم برکشید از سینه پیکان تو را
دوش به خواب دیده‌ام روی از فروغی بسطامی غزل 12
1. دوش به خواب دیده‌ام روی ندیدهٔ تو را
وز مژه آب داده‌ام باغ نچیدهٔ تو را