پادشاهی بهرام گور در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 همی بود یک چند با مهتران می روشن و جام و رامشگران

2 بهار آمد و شد جهان چون بهشت به خاک سیه بر فلک لاله کشت

3 همه بومها پر ز نخجیر گشت بجوی آبها چون می و شیر گشت

4 گرازیدن گور و آهو به شخ کشیدند بر سبزه هر جای نخ

1 برین‌گونه یک چند گیتی بخورد به رزم و به بزم و به ننگ و نبرد

2 پس آگاهی آمد به هند و به روم به ترک و به چین و به آباد بوم

3 که بهرام را دل به بازیست بس کسی را ز گیتی ندارد به کس

4 طلایه نه و دیده‌بان نیز نه به مرز اندرون پهلوان نیز نه

1 وزان روی بهرام بیدار بود سپه را ز دشمن نگهدار بود

2 شب و روز کارآگهان داشتی سپه را ز دشمن نهان داشتی

3 چو آگهی آمد به بهرامشاه که خاقان به مروست و چندان سپاه

4 بیاورد لشکر ز آذر گشسپ همه بی‌بنه هر یکی با دو اسپ

1 بیاسود در مرو بهرام‌گور چو آسوده شد شاه و جنگی ستور

2 ز تیزی روانش مدارا گزید دلش رای رزم بخارا گزید

3 به یک روز و یک شب به آموی شد ز نخچیر و بازی جهانجوی شد

4 بیامد ز آموی یک پاس شب گذر کرد بر آب و ریگ فرب

1 چو شد کار توران زمین ساخته دل شاه ز اندیشه پرداخته

2 بفرمود تا پیش او شد دبیر قلم خواست با مشک و چینی حریر

3 به نرسی یکی نامه فرمود شاه ز پیکار ترکان و کار سپاه

4 سر نامه کرد آفرین نهان ازین بنده بر کردگار جهان

1 چو شد ساخته کار آتشکده همان جای نوروز و جشن سده

2 بیامد سوی آذرآبادگان خود و نامداران و آزادگان

3 پرستندگان پیش آذر شدند همه موبدان دست بر سر شدند

4 پرستندگان را ببخشید چیز وز آتشکده روی بنهاد تیز

1 سیوم روز بزم ردان ساختند نویسنده را پیش بنشاختند

2 به می خوردن اندر چو بگشاد چهر یکی نامه بنوشت شادان به مهر

3 سر نامه کرد آفرین از نخست بران کو روان را به شادی بشست

4 خرد بر دل خویش پیرایه کرد به رنج تن از مردمی مایه کرد

1 به نرسی چنین گفت یک روز شاه کز ایدر برو با نگین و کلاه

2 خراسان ترا دادم آباد کن دل زیردستان به ما شاد کن

3 نگر تا نباشی به جز دادگر میاویز چنگ اندرین رهگذر

4 پدر کرد بیداد و پیچد ازان چو مردی برهنه ز باد خزان

1 سپهبد فرستاده را پیش خواند بران نامور پیشگاهش نشاند

2 چو بشنید بیدار شاه جهان فرستاده را خواند پیش مهان

3 بیامد جهاندیده دانای پیر سخن‌گوی و بادانش و یادگیر

4 به کش کرده دست و سرافگنده پست بر تخت شاهی به زانو نشست

1 چو خورشید بر چرخ بنمود دست شهنشاه بر تخت زرین نشست

2 فرستادهٔ قیصر آمد به در خرد یافته موبد پرگهر

3 به پیش شهنشاه رفتند شاد سخنها ز هرگونه کردند یاد

4 فرستاده را موبد شاه گفت که ای مرد هشیار بی‌یار و جفت