پادشاهی بهرام گور در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 به نرسی چنین گفت یک روز شاه کز ایدر برو با نگین و کلاه

2 خراسان ترا دادم آباد کن دل زیردستان به ما شاد کن

3 نگر تا نباشی به جز دادگر میاویز چنگ اندرین رهگذر

4 پدر کرد بیداد و پیچد ازان چو مردی برهنه ز باد خزان

1 سپهبد فرستاده را پیش خواند بران نامور پیشگاهش نشاند

2 چو بشنید بیدار شاه جهان فرستاده را خواند پیش مهان

3 بیامد جهاندیده دانای پیر سخن‌گوی و بادانش و یادگیر

4 به کش کرده دست و سرافگنده پست بر تخت شاهی به زانو نشست

1 برین‌گونه یک چند گیتی بخورد به رزم و به بزم و به ننگ و نبرد

2 پس آگاهی آمد به هند و به روم به ترک و به چین و به آباد بوم

3 که بهرام را دل به بازیست بس کسی را ز گیتی ندارد به کس

4 طلایه نه و دیده‌بان نیز نه به مرز اندرون پهلوان نیز نه

1 چو شد ساخته کار آتشکده همان جای نوروز و جشن سده

2 بیامد سوی آذرآبادگان خود و نامداران و آزادگان

3 پرستندگان پیش آذر شدند همه موبدان دست بر سر شدند

4 پرستندگان را ببخشید چیز وز آتشکده روی بنهاد تیز

1 دگر هفته تنها به نخچیر شد دژم بود با ترکش و تیر شد

2 ز خورشید تابنده شد دشت گرم سپهبد ز نخچیر برگشت نرم

3 سوی کاخ بازارگانی رسید به هر سو نگه کرد و کس را ندید

4 ببازارگان گفت ما را سپنج توان داد کز ما نبینی تو رنج

1 سیوم روز بزم ردان ساختند نویسنده را پیش بنشاختند

2 به می خوردن اندر چو بگشاد چهر یکی نامه بنوشت شادان به مهر

3 سر نامه کرد آفرین از نخست بران کو روان را به شادی بشست

4 خرد بر دل خویش پیرایه کرد به رنج تن از مردمی مایه کرد

1 چو بشنید شد نامه را خواستار شگفتی بماند اندران نامدار

2 چو آن نامه برخواند مرد دبیر رخ تاجور گشت همچون زریر

3 بدو گفت کای مرد چیره‌سخن به گفتار مشتاب و تندی مکن

4 بزرگی نماید همی شاه تو چنان هم نماید همی راه تو

1 چو بشنید شنگل به بهرام گفت که رای تو با مردمی نیست جفت

2 زمانی فرودآی و بگشای بند چه گویی سخن‌های ناسودمند

3 یکی خرم ایوان بپرداختند همه هرچ بایست برساختند

4 بیاسود بهرام تا نیم‌روز چو بر اوج شد تاج گیتی فروز

1 یکی اژدها بود بر خشک و آب به دریا بدی گاه بر آفتاب

2 همی درکشیدی به دم ژنده پیل وزو خاستی موج دریای نیل

3 چنین گفت شنگل به یاران خویش بدان تیزهش رازداران خویش

4 که من زین فرستادهٔ شیرمرد گهی شادمانم گهی پر ز درد

1 چو خورشید بر چرخ بنمود دست شهنشاه بر تخت زرین نشست

2 فرستادهٔ قیصر آمد به در خرد یافته موبد پرگهر

3 به پیش شهنشاه رفتند شاد سخنها ز هرگونه کردند یاد

4 فرستاده را موبد شاه گفت که ای مرد هشیار بی‌یار و جفت