پادشاهی بهرام گور در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چو یوز شکاری به کار آمدش بجنبید و رای شکار آمدش

2 یکی باره‌ای تیزرو بر نشست به هامون خرامید بازی به دست

3 یکی بیشه پیش آمدش پردرخت نشستنگه مردم نیک‌بخت

4 بسان بهشتی یکی سبز جای ندید اندرو مردم و چارپای

1 دگر هفته آمد به نخچیرگاه خود و موبدان و ردان سپاه

2 بیامد یکی سرد مهترپرست چو باد دمان با گرازی به دست

3 بپرسید مهتر که بهرامشاه کجا باشد اندر میان سپاه

4 بدو گفت هرکس که تو شاه را چه جویی نگویی به ما راه را

1 دگر روز چون تاج بفروخت هور جهاندار شد سوی نخچیر گور

2 کمان را به زه بر نهاده سپاه پس لشکر اندر همی رفت شاه

3 چنین گفت هرکو کمان را به دست بمالد گشاید به اندازه شست

4 نباید زدن تیر جز بر سرون که از سینه پیکانش آید برون

1 وزانجا برانگیخت شبرنگ را بدیدش یکی بیشه تنگ را

2 دو شیر ژیان پیش آن بیشه دید کمان را به زه کرد و اندر کشید

3 بزد تیر بر سینهٔ شیر چاک گذر کرد تا پر و پیکان به خاک

4 بر ماده شد تیز بگشاد دست بر شیر با گردرانش ببست

1 دگر هفته با موبدان و ردان به نخچیر شد شهریار جهان

2 چنان بد که ماهی به نخچیرگاه همی بود میخواره و با سپاه

3 ز نخچیر کوه و ز نخچیر دشت گرفتن ز اندازه اندر گذشت

4 سوی شهر شد شاددل با سپاه شب آمد به ره گشت گیتی سیاه

1 به روز سدیگر برون رفت شاه ابا لشکر و ساز نخچیرگاه

2 بزرگان ایران ز بهر شکار به درگاه رفتند سیصد سوار

3 ابا هر سواری پرستنده سی ز ترک و ز رومی و از پارسی

4 پرستنده سیصد ز ایوان شاه برفتند با ساز نخچیرگاه

1 بخفت آن شب و بامداد پگاه بیامد سوی دشت نخچیرگاه

2 همه راه و بی‌راه لشکر گذشت چنان شد که یک ماه ماند او به دشت

3 سراپرده و خیمه‌ها ساختند ز نخچیر دشتی بپرداختند

4 کسی را نیامد بران دشت خواب می و گوشت نخچیر و چنگ و رباب

1 بیامد سوم روز شبگیر شاه سوی دشت نخچیرگه با سپاه

2 به دست چپش هرمز کدخدای سوی راستش موبد پاک‌رای

3 برو داستانها همی خواندند ز جم و فریدون سخن راندند

4 سگ و یوز در پیش و شاهین و باز همی تا به سر برد روز دراز

1 وزیر خردمند بر پای خاست چنین گفت کی خسرو داد و راست

2 جهان از بداندیش بی بیم گشت وزین مرزها رنج و سختی گذشت

3 مگر نامور شنگل از هندوان که از داد پیچیده دارد روان

4 ز هندوستان تا در مرز چین ز دزدان پرآشوب دارد زمین

1 همی بود یک چند با مهتران می روشن و جام و رامشگران

2 بهار آمد و شد جهان چون بهشت به خاک سیه بر فلک لاله کشت

3 همه بومها پر ز نخجیر گشت بجوی آبها چون می و شیر گشت

4 گرازیدن گور و آهو به شخ کشیدند بر سبزه هر جای نخ