سکندر چو بشنید از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 35
1. سکندر چو بشنید شد سوی کوه
به دیدار بر تیغ شد بی‌گروه
...
سوی باختر شد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 36
1. سوی باختر شد چو خاور بدید
ز گیتی همی رای رفتن گزید
...
همی رفت یک ماه از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 37
1. همی رفت یک ماه پویان به راه
به رنج اندر از راه شاه و سپاه
...
ز راه بیابان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 38
1. ز راه بیابان به شهری رسید
ببد شاد کآواز مردم شنید
...
وزان روی لشکر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 39
1. وزان روی لشکر سوی چین کشید
سر نامداران به بیرون کشید
...
بدان جایگه شاه از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 40
1. بدان جایگه شاه ماهی بماند
پس‌انگه بجنبید و لشکر براند
...
سکندر سپه را از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 41
1. سکندر سپه را به بابل کشید
ز گرد سپه شد هوا ناپدید
...
بدانست کش مرگ از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 42
1. بدانست کش مرگ نزدیک شد
بروبر همی روز تاریک شد
...
به بابل هم‌ان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 43
1. به بابل هم‌ان روز شد دردمند
بدانست کامد به تنگی گزند
...
چو آگاه شد لشکر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 44
1. چو آگاه شد لشکر از درد شاه
جهان گشت بر نامداران سپاه
...
چو آمد سکندر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 45
1. چو آمد سکندر به اسکندری
جهان را دگرگونه شد داوری
...
ازان پس بیامد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 46
1. ازان پس بیامد دوان مادرش
فراوان بمالید رخ بر برش
...