بخندید قیدافه از کار اوی از فردوسی شاهنامه 24
1. بخندید قیدافه از کار اوی
ازان مردی و تند گفتار اوی
سکندر بیامد دلی همچو کوه از فردوسی شاهنامه 25
1. سکندر بیامد دلی همچو کوه
رها گشته از شاه دانش پژوه
چو طینوش گفت سکندر شنید از فردوسی شاهنامه 26
1. چو طینوش گفت سکندر شنید
به کردار باد دمان بردمید
همی چاره جست آن شب دیریاز از فردوسی شاهنامه 27
1. همی چاره جست آن شب دیریاز
چو خورشید بنمود چینی طراز
وزان جایگه لشکر اندر کشید از فردوسی شاهنامه 28
1. وزان جایگه لشکر اندر کشید
دمان تا به شهر برهمن رسید
همی رفت منزل به منزل به راه از فردوسی شاهنامه 29
1. همی رفت منزل به منزل به راه
ز ره رنجه و مانده یکسر سپاه
وزان جایگه رفت خورشیدفش از فردوسی شاهنامه 30
1. وزان جایگه رفت خورشیدفش
بیامد دمان تا زمین حبش
چو نزدیکی نرم‌پایان رسید از فردوسی شاهنامه 31
1. چو نزدیکی نرم‌پایان رسید
نگه کرد و مردم بی‌اندازه دید
بپرسید هرچیز و دریا بدید از فردوسی شاهنامه 32
1. بپرسید هرچیز و دریا بدید
وزان روی لشکر به مغرب کشید
وزان جایگه شاد لشگر براند از فردوسی شاهنامه 33
1. وزان جایگه شاد لشگر براند
بزرگان بیدار دل را بخواند
سکندر سوی روشنایی رسید از فردوسی شاهنامه 34
1. سکندر سوی روشنایی رسید
یکی بر شد کوه رخشنده دید
سکندر چو بشنید شد سوی کوه از فردوسی شاهنامه 35
1. سکندر چو بشنید شد سوی کوه
به دیدار بر تیغ شد بی‌گروه