چو خورشید برزد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. چو خورشید برزد سر از برج گاو
ز هامون برآمد خروش چکاو
چو نیمی ز تیره از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 9
1. چو نیمی ز تیره شب اندر گذشت
سپهر از بر کوه ساکن بگشت
بفرمود تا پیش از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 10
1. بفرمود تا پیش او شد دبیر
بیاورد قرطاس و مشک و عبیر
وز آن سوی گنگ از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 11
1. وز آن سوی گنگ اندر افراسیاب
به رخشنده روز و به هنگام خواب
دو هفته بر این از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 12
1. دو هفته بر این گونه شادان بزیست
که داند که فردا دل‌افروز کیست
دگر روز چون خور از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 13
1. دگر روز چون خور برآمد ز راغ
نهاد از بر چرخ زرین چراغ
چو از جهن پیغام از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 14
1. چو از جهن پیغام بشنید شاه
همی کرد خندان بدو بر نگاه
یکی تاج دادش از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 15
1. یکی تاج دادش زبرجد نگار
یکی طوق زرین و دو گوشوار
دبیر نویسنده از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 16
1. دبیر نویسنده را پیش خواند
سخن هرچه بایست با او براند