ز یزدان بر آن شاه از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 1
1. ز یزدان بر آن شاه باد آفرین
که نازد بدو تاج و تخت و نگین
چو شد کار پیران از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 2
1. چو شد کار پیران ویسه به سر
به جنگ دگر شاه پیروزگر
سپهدار توران از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 3
1. سپهدار توران از آن سوی جاج
نشسته به آرام بر تخت عاج
چو آگاه شد شهریار از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 4
1. چو آگاه شد شهریار جهان
ز گفتار بیدار کارآگهان
بدو گفت شاه ای از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 5
1. بدو گفت شاه ای سرفراز مرد
نه گرم آزموده ز گیتی نه سرد
بفرمود تا قارن از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6
1. بفرمود تا قارن نیک‌خواه
شود باز و پاسخ گزارد ز شاه
چو روشن شد آن چادر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 7
1. چو روشن شد آن چادر لاژورد
جهان شد به کردار یاقوت زرد
چو خورشید برزد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. چو خورشید برزد سر از برج گاو
ز هامون برآمد خروش چکاو