داستان دوازده رخ در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 سپهدار ترکان برآراست کار ز لشکر گزید آن زمان ده سوار

2 ابا اسب و ساز و سلیح تمام همه شیرمرد و همه نیک‌نام

3 همانگه ز ایران سپه پهلوان بخواند آن زمان ده سوار جوان

4 برون تاختند از میان سپاه برفتند یکسر به آوردگاه

1 پر از کینه سالار توران سپاه خروشان بیامد به آوردگاه

2 چو گودرز کشوادگان را بدید سخن گفت بسیار و پاسخ شنید

3 بدو گفت کای پر خرد پهلوان به رنج اندرون چند پیچی روان

4 روان سیاووش را زان چه سود که از شهر توران برآری تو دود

1 چهارم فروهل بد و زنگله دو جنگی به کردار شیر یله

2 به ایران نبرده به تیر و کمان نبد چون فروهل دگر بدگمان

3 چو از دور ترک دژم را بدید کمان را به زه کرد و اندر کشید

4 برآورد زان تیرهای خدنگ گرفته کمان رفت پیشش به جنگ

1 و دیگر گروی زره دیو نیو برون رفت با پور گودرز گیو

2 به نیزه فراوان برآویختند همی زهر با خون برآمیختند

3 سناندار نیزه ز چنگ سوار فرو ریخت از هول آن کارزار

4 کمان برگرفتند و تیر خدنگ یک اندر دگر تاخته چون پلنگ

1 برون تاخت هفتم ز گردان هجیر یکی نامداری سواری هژیر

2 سپهرم ز خویشان افراسیاب یکی نامور بود با جاه و آب

3 ابا پور گودرز رزم آزمود که چون او به لشکر سواری نبود

4 برفتند هر دو به جای نبرد برآمد ز آوردگه تیره گرد

1 به پنجم چو رهام گودرز بود که با بارمان او نبرد آزمود

2 کمان برگرفتند و تیر خدنگ برآمد خروش سواران جنگ

3 کمانها همه پاک بر هم شکست سوی نیزه بردند چون باد دست

4 دو جنگی و هر دو دلیر و سوار هشیوار و دیده بسی کارزار

1 به هشتم ز گردان ناماوران بشد ساخته زنگهٔ شاوران

2 که همرزمش از تخم او خواست بود که از جنگ هرگز نه بر کاست بود

3 گرفتند هر دو عمود گران چو او خواست با زنگهٔ شاوران

4 بگشتند ز اندازه بیرون به جنگ ز بس کوفتن گشت پیکار تنگ

1 دهم برته با کهرم تیغ‌زن دو خونی و هر دو سر انجمن

2 همی آزمودند هرگونه جنگ گرفتند پس تیغ هندی به چنگ

3 درفش همایون به دست اندرون تو گفتی بجنبد که بیستون

4 یکایک بپیچید از او برته روی یکی تیغ زد بر سر و ترگ اوی

1 برون رفت گرگین نهم کینه‌خواه ابا اندریمان ز توران سپاه

2 جهاندیده و کارکرده دو مرد برفتند و جستند جای نبرد

3 به نیزه بگشتند و بشکست پست کمان برگرفتند هر دو به دست

4 ببارید تیر از کمان سران به روی اندر آورده کرگ اسپران

1 سپهدار ایران و توران دژم فراز آمدند اندر آن کین به هم

2 همی برنوشتند هر دو زمین همه دل پر از درد و سر پر ز کین

3 به آوردگاه سواران ز گرد فروماند خورشید روز نبرد

4 به تیغ و به خنجر به گرز و کمند ز هر گونهٔ برنهادند بند