داستان دوازده رخ در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 و دیگر گروی زره دیو نیو برون رفت با پور گودرز گیو

2 به نیزه فراوان برآویختند همی زهر با خون برآمیختند

3 سناندار نیزه ز چنگ سوار فرو ریخت از هول آن کارزار

4 کمان برگرفتند و تیر خدنگ یک اندر دگر تاخته چون پلنگ

1 سه دیگر سیامک ز توران سپاه بشد با گرازه به آوردگاه

2 برفتند و نیزه گرفته به دست خروشان به کردار پیلان مست

3 پر از جنگ و پر خشم کینه‌وران گرفتند زان پس عمود گران

4 چو شیران جنگی برآشوفتند همی بر سر یکدگر کوفتند

1 چهارم فروهل بد و زنگله دو جنگی به کردار شیر یله

2 به ایران نبرده به تیر و کمان نبد چون فروهل دگر بدگمان

3 چو از دور ترک دژم را بدید کمان را به زه کرد و اندر کشید

4 برآورد زان تیرهای خدنگ گرفته کمان رفت پیشش به جنگ

1 به پنجم چو رهام گودرز بود که با بارمان او نبرد آزمود

2 کمان برگرفتند و تیر خدنگ برآمد خروش سواران جنگ

3 کمانها همه پاک بر هم شکست سوی نیزه بردند چون باد دست

4 دو جنگی و هر دو دلیر و سوار هشیوار و دیده بسی کارزار

1 ششم بیژن گیو و رویین دمان به زه برنهادند هر دو کمان

2 چپ و راست گشتند یک با دگر نبد تیرشان از کمان کارگر

3 به رومی عمود آنگهی پور گیو همی گشت با گرد رویین نیو

4 بر آوردگه بر بر او دست یافت زمین را بدرید و اندر شتافت

1 برون تاخت هفتم ز گردان هجیر یکی نامداری سواری هژیر

2 سپهرم ز خویشان افراسیاب یکی نامور بود با جاه و آب

3 ابا پور گودرز رزم آزمود که چون او به لشکر سواری نبود

4 برفتند هر دو به جای نبرد برآمد ز آوردگه تیره گرد

1 به هشتم ز گردان ناماوران بشد ساخته زنگهٔ شاوران

2 که همرزمش از تخم او خواست بود که از جنگ هرگز نه بر کاست بود

3 گرفتند هر دو عمود گران چو او خواست با زنگهٔ شاوران

4 بگشتند ز اندازه بیرون به جنگ ز بس کوفتن گشت پیکار تنگ

1 برون رفت گرگین نهم کینه‌خواه ابا اندریمان ز توران سپاه

2 جهاندیده و کارکرده دو مرد برفتند و جستند جای نبرد

3 به نیزه بگشتند و بشکست پست کمان برگرفتند هر دو به دست

4 ببارید تیر از کمان سران به روی اندر آورده کرگ اسپران

1 دهم برته با کهرم تیغ‌زن دو خونی و هر دو سر انجمن

2 همی آزمودند هرگونه جنگ گرفتند پس تیغ هندی به چنگ

3 درفش همایون به دست اندرون تو گفتی بجنبد که بیستون

4 یکایک بپیچید از او برته روی یکی تیغ زد بر سر و ترگ اوی