رباعیات در دیوان اشعار فارسی امیرعلیشیر نوایی

1 خواهی که بدت رو ندهد خوشخو باش با اهل دو کون یکدل و یکرو باش

2 هر سو که رود خلق تو دیگر سو باش یعنی که مباش با کسی با او باش

1 جانم بدو لعل جانفزای تو فدا روحم به نسیم عطرسای تو فدا

2 آشفته دلم به عشوه های تو فدا فرسوده تنم به خاک پای تو فدا

1 دل نیست که در زلف پریشان تو نیست جان نیست که سرگشته هجران تو نیست

2 گویی که دلت زان منست آن تو نیست جان آن منست گوئیا جان تو نیست

1 گر زهر غمم کند هلاک ای ساقی تریاک میم دهی چه باک ای ساقی

2 دل شد چو ز توبه جرمناک ای ساقی آن جرم به باده شوی باک ای ساقی

1 در عشق مباش پیش رندان گستاخ چون بنده بود به نزد سلطان گستاخ

2 از دوست چو وصل یافت نتوان گستاخ عاقل بادب باشد و نادان گستاخ

1 تو نامدی و مهر فلک جلوه نمود تو رفتی و مهر بود بر چرخ کبود

2 آید بر خم خون دل از دیده فرود از آمدن دیر تو و رفتن زود