رباعیات در دیوان اشعار فارسی امیرعلیشیر نوایی

1 خواهی که به خاصگان حق گردی خاص اول ز عوام خویش را ساز خلاص

2 وانگاه در آ براه صدق و اخلاص تا خاص کنندت و پذیرندت خواص

1 ای از می لعلت همه سر مستی ما از سرو بلندت بزمین پستی ما

2 کز پی بخیال تست همدستی ما واپس باشد ز نیستی هستی ما

1 ساقی به من غمزده پیش آر قدح هر چند بود بزرگ بردار قدح

2 گر زانکه بود سپهر دوار قدح در یک دو کشش کنم نگونسار قدح

1 ساقی بقدح می طربناک انداز عکس رخ پاک در می پاک انداز

2 بس شور و شغب در من بی باک انداز زان غلغله در گنبد افلاک انداز

1 از هجر تو کارم اضطراب است امشب جان از پی رفتن بشتاب است امشب

2 تن را ز فراق پیچ و تاب است امشب دریاب که کار دل خراب است امشب

1 مهلک بود ای رفیق ایام فراق آمیخته ز هر هجر در جام فراق

2 گر صبح وصالم دمد از شام فراق نامم مبر ار دگر برم نام فراق

1 آمد ز نسیم صبح بوی تو مرا در روضه نمود جلوه کوی تو مرا

2 گل دیدم و شد نشان روی تو مرا معلوم نشد ولیک خوی تو مرا

1 در آتش عشق جسم و جانم مه و سال آن نوع رساند ورزش خود بکمال

2 کندر دوزخ اگر فتم باشد حال کز دوزخ هجر سوی فردوس وصال

1 هر لحظه گر از چرخ جفایی رسدت وز حادثه زمان بلایی رسدت

2 غم نیست گر از مهی جفایی رسدت سر چون سر زلف او به پایی رسدت

1 ای از تو درون ناتوانم را حظ وز حسن تو چشم خون فشانم را حظ

2 از قد خوشت روح روانم را حظ وز لعل روان بخش تو جانم را حظ