رباعیات در دیوان اشعار فارسی امیرعلیشیر نوایی

1 جانا دستت یکدمم از دوش مبر وز نکته دهان خودم از گوش مبر

2 رخ از رخ و گردنم ز آغوش مبر از جسمم روح و از تنم هوش مبر

1 ای بیحد و عد هر نفست حمد و ثنا وز صد چندین حمد و ثنات استغنا

2 ذکر ملکوت اندرین دیر فنا با علم تو سبحانک لا علم لنا

1 ای زاتش سودای تو داغم بر داغ در شام غم از سپهر افزون تر داغ

2 بگذشته درون هم از برونم هر داغ آیا به کجا نهی کنون دیگر داغ؟

1 آگاه نگشتم که درین دیر کی‌ام یا خود چی‌ام و از چی‌ام و بهر چی‌ام

2 معلومم نی که آدمی یا زمی‌ام یا خاک زمین ز من چه سان آدمی‌ام؟

1 بر شوخی ازین عشوه گران ای ساقی پنهان به تو هستم نگران ای ساقی

2 پر ساز سبک رطل گران ای ساقی بیهوشم کن چون دگران ای ساقی

1 تا ماند قضا بر سر من افسر عشق در دهر دلم ساخت نهان گوهر عشق

2 زان افسرم افتاد بکف کشور عشق زان گوهرم افروخت به دل اخگر عشق

1 از محنت عاشقی به جانم چه کنم؟ دیوانه و رسوای جهانم چه کنم؟

2 صبرست مرا چاره و دانم چه کنم؟ دانم چه کنم چون نتوانم چه کنم؟

1 ای دل تو مگر که مشک نابست آن خط زآنرو که ز زنگ در حجابست آن خط

2 کز شام رقم بر آفتابست آن خط نی نی غلطم نقش بر آبست آن خط

1 در روز جدایی غم دلسوز وداع وان آتش هجر شعله افروز وداع

2 صد غصه مهلک غم اندوز وداع نابود نمودند مرا روز وداع

1 ای قتل مرا کشیده مژگانت صف هر تیری ازان جان مرا کرده هدف

2 جز آنکه دران ورطه شود عمر تلف زان صف نتوان رفت برون هیچ طرف