ساقی نه ز آب تلخ از امیرعلیشیر نوایی رباعی 25
1. ساقی نه ز آب تلخ کز آتش تیز
یکرطل گران سوی من آور برخیز
ساقی بقدح می طربناک از امیرعلیشیر نوایی رباعی 26
1. ساقی بقدح می طربناک انداز
عکس رخ پاک در می پاک انداز
رفتی و بچشمم از از امیرعلیشیر نوایی رباعی 27
1. رفتی و بچشمم از تو تابست هنوز
چشمم ز خیال تو پرآبست هنوز
رفتی و دل از غمت از امیرعلیشیر نوایی رباعی 28
1. رفتی و دل از غمت فگارست هنوز
وز شوق تو چشمم اشکبارست هنوز
یارم نشد آن بت پریوش از امیرعلیشیر نوایی رباعی 29
1. یارم نشد آن بت پریوش هرگز
زو شاد نگشت این دل غمکش هرگز
دارم ز وجود خود از امیرعلیشیر نوایی رباعی 30
1. دارم ز وجود خود پریشانی و بس
وز جمله کرده ها پشیمانی و بس
دیدند یکی قلندر از امیرعلیشیر نوایی رباعی 31
1. دیدند یکی قلندر فقراندیش
از منزل و خانمانش دوری شده کیش
آنروی که اوج حسن از امیرعلیشیر نوایی رباعی 32
1. آنروی که اوج حسن شد جلوه گهش
نظاره نموده ام ز زلف سیهش
خواهی که بدت رو از امیرعلیشیر نوایی رباعی 33
1. خواهی که بدت رو ندهد خوشخو باش
با اهل دو کون یکدل و یکرو باش
هر چیز رسد ز اهل از امیرعلیشیر نوایی رباعی 34
1. هر چیز رسد ز اهل دوران مخروش
وز قسم ازل زیاده را بیش مکوش
خواهی که به خاصگان از امیرعلیشیر نوایی رباعی 35
1. خواهی که به خاصگان حق گردی خاص
اول ز عوام خویش را ساز خلاص
خواهی که ترا رسد از امیرعلیشیر نوایی رباعی 36
1. خواهی که ترا رسد ز درویشان فیض
تو نیز رسان ز جود با ایشان فیض