رباعیات در دیوان اشعار فارسی امیرعلیشیر نوایی

1 تو نامدی و مهر فلک جلوه نمود تو رفتی و مهر بود بر چرخ کبود

2 آید بر خم خون دل از دیده فرود از آمدن دیر تو و رفتن زود

1 آمد به من خسته ز دلبر کاغذ از مسأله وفا محرر کاغذ

2 گریان ماندم چو دیده را بر کاغذ چون اشک روان فرو شدم در کاغذ

1 آمد به چمن قافله باد بهار از سنبل تر نافه چین بسته بتار

2 از غنچه که کرده بیضه نرگس اظهار گویا که به چشمش از رمد هست غبار

1 جانا دستت یکدمم از دوش مبر وز نکته دهان خودم از گوش مبر

2 رخ از رخ و گردنم ز آغوش مبر از جسمم روح و از تنم هوش مبر

1 ساقی نه ز آب تلخ کز آتش تیز یکرطل گران سوی من آور برخیز

2 گر زانکه ز توبه ات شوم عذرانگیز انداز به آستین و در حلقم ریز

1 ساقی بقدح می طربناک انداز عکس رخ پاک در می پاک انداز

2 بس شور و شغب در من بی باک انداز زان غلغله در گنبد افلاک انداز

1 رفتی و بچشمم از تو تابست هنوز چشمم ز خیال تو پرآبست هنوز

2 تن زاتش عشق تو کبابست هنوز باز آ که دل از غمت خرابست هنوز

1 رفتی و دل از غمت فگارست هنوز وز شوق تو چشمم اشکبارست هنوز

2 واگرد که جان ز هجر زارست هنوز باز آی که دل در انتظارست هنوز

1 یارم نشد آن بت پریوش هرگز زو شاد نگشت این دل غمکش هرگز

2 بی او ز دمم کم آمد آتش هرگز یعنی نزدم باو دم خوش هرگز

1 دارم ز وجود خود پریشانی و بس وز جمله کرده ها پشیمانی و بس

2 از عقل نصیبم شده نادانی و بس بر نادانی خویش حیرانی و بس