ای دل تو مگر که مشک نابست آن خط از نوایی رباعی 37
1. ای دل تو مگر که مشک نابست آن خط
زآنرو که ز زنگ در حجابست آن خط
ای از تو درون ناتوانم را حظ از نوایی رباعی 38
1. ای از تو درون ناتوانم را حظ
وز حسن تو چشم خون فشانم را حظ
در روز جدایی غم دلسوز وداع از نوایی رباعی 39
1. در روز جدایی غم دلسوز وداع
وان آتش هجر شعله افروز وداع
تا شد بدرون آتش هجران واقع از نوایی رباعی 40
1. تا شد بدرون آتش هجران واقع
وانگه ز برونم اشک غلطان واقع
ای زاتش سودای تو داغم بر داغ از نوایی رباعی 41
1. ای زاتش سودای تو داغم بر داغ
در شام غم از سپهر افزون تر داغ
ای قتل مرا کشیده مژگانت صف از نوایی رباعی 42
1. ای قتل مرا کشیده مژگانت صف
هر تیری ازان جان مرا کرده هدف
یاران چو کشند در بهاران می صاف از نوایی رباعی 43
1. یاران چو کشند در بهاران می صاف
من گر چه ز زهد و توبه پیش آرم لاف
مهلک بود ای رفیق ایام فراق از نوایی رباعی 44
1. مهلک بود ای رفیق ایام فراق
آمیخته ز هر هجر در جام فراق
تا ماند قضا بر سر من افسر عشق از نوایی رباعی 45
1. تا ماند قضا بر سر من افسر عشق
در دهر دلم ساخت نهان گوهر عشق
در دیر مغان مغبچگان چالاک از نوایی رباعی 46
1. در دیر مغان مغبچگان چالاک
کردند مرا به باده مست و بی باک
ای ساقی شنگ ده می آتش رنگ از نوایی رباعی 47
1. ای ساقی شنگ ده می آتش رنگ
کو آب کند اگر چکانیش بسنگ
در آتش عشق جسم و جانم مه و سال از نوایی رباعی 48
1. در آتش عشق جسم و جانم مه و سال
آن نوع رساند ورزش خود بکمال