بازاز سمن و گل چمن از بابافغانی شیرازی قصیده 1
1. بازاز سمن و گل چمن آراست جهان را
جان تازه شد از لطف هوا پیر و جوان را
1. بازاز سمن و گل چمن آراست جهان را
جان تازه شد از لطف هوا پیر و جوان را
1. ای زندگی از غنچه ی لعل تو روان را
چون روی تو نشکفته گلی گلشن جان را
1. بود پیوسته نیت در ریاض روضه روان را
که بوسد آستان روضه ی شاه خراسان را
1. منم پیوسته در بزم سقیهم ربهم شارب
ز جام ساقی کوثر علی بن ابی طالب
1. تا جهان بحر و سخن گوهر و انسان صدفست
گوهر بحر سخن مدحت شاه نجفست
1. بر کاینات آنچه یقین فرض و واجبست
مهر و محبت اسدالله غالبست
1. تا بآیینه دل طوطی جان در سخنست
همدم جان و دلم ذکر حسین و حسنست
1. خطی که یک رقمش آبروی نه چمنست
نشان خاتم سلطان دین ابوالحسنست
1. بعد از نبی که آینه ی حی دایمست
عالم بذات بی بدل شاه قایمست
1. باغ جهان و هر چه درین قصر نه درست
یکسر طفیل حیدر و اولاد حیدرست
1. چمن شکفت و جهان پر ز سوسن و سمنست
بصد هزار زبان روزگار در سخنست
1. چمن شکفت و جهان پر ز سوسن و سمنست
بصد هزار زبان روزگار در سخنست