این چه مجلس چه بهشت این چه شریف انجمنست از بابافغانی قصیده 13
              1. این چه مجلس چه بهشت این چه شریف انجمنست 
              که چو اقصای حرم قبله گه مرد و زنست 
            
    
              1. این چه مجلس چه بهشت این چه شریف انجمنست 
              که چو اقصای حرم قبله گه مرد و زنست 
            
              1. ای آمده در گلشن جان نخل تو واحد 
              اثبات دویی بر الف قد تو زاید 
            
              1. ای چشمه ی مهر از کف نعلین تو ظاهر 
              چون آب روان گرد رهت طیب و طاهر 
            
              1. ای کعبه را ز وقفه ی عید تو افتخار 
              قربانی تو هستی ابنای روزگار 
            
              1. خیز که مرغ سحر زد به گلستان صفیر 
              خواب گران دور شد از سر برنا و پیر 
            
              1. گل شکفت و لاله هم وا کرد از طومار مشک 
              می زند باز از ریاحین جوش در گلزار مشک 
            
              1. ای نور اله از مه رخسار تو لامع 
              مهر ازل از آینه ی روی تو طالع 
            
              1. ای رخ فرخنده ات خورشید ایوان جمال 
              قامت نورانیت شمع شبستان خیال 
            
              1. ای شعله ی چراغ در خانه ات هلال 
              سیاره ات شراره ی شمع صف نعال 
            
              1. قسم بخالق بیچون و صدر بدر انام 
              که بعد سید کونین حیدرست امام 
            
              1. ای تا به قیامت علم فتح تو قایم 
              سلطان دو عالم علی موسی کاظم