این چه مجلس چه بهشت از بابافغانی شیرازی قصیده 13
1. این چه مجلس چه بهشت این چه شریف انجمنست
که چو اقصای حرم قبله گه مرد و زنست
ای آمده در گلشن از بابافغانی شیرازی قصیده 14
1. ای آمده در گلشن جان نخل تو واحد
اثبات دویی بر الف قد تو زاید
ای چشمه ی مهر از از بابافغانی شیرازی قصیده 15
1. ای چشمه ی مهر از کف نعلین تو ظاهر
چون آب روان گرد رهت طیب و طاهر
ای کعبه را ز وقفه از بابافغانی شیرازی قصیده 16
1. ای کعبه را ز وقفه ی عید تو افتخار
قربانی تو هستی ابنای روزگار
خیز که مرغ سحر زد از بابافغانی شیرازی قصیده 17
1. خیز که مرغ سحر زد به گلستان صفیر
خواب گران دور شد از سر برنا و پیر
گل شکفت و لاله هم از بابافغانی شیرازی قصیده 18
1. گل شکفت و لاله هم وا کرد از طومار مشک
می زند باز از ریاحین جوش در گلزار مشک
ای نور اله از مه از بابافغانی شیرازی قصیده 19
1. ای نور اله از مه رخسار تو لامع
مهر ازل از آینه ی روی تو طالع
ای رخ فرخنده ات از بابافغانی شیرازی قصیده 20
1. ای رخ فرخنده ات خورشید ایوان جمال
قامت نورانیت شمع شبستان خیال
ای شعله ی چراغ در از بابافغانی شیرازی قصیده 21
1. ای شعله ی چراغ در خانه ات هلال
سیاره ات شراره ی شمع صف نعال
قسم بخالق بیچون از بابافغانی شیرازی قصیده 22
1. قسم بخالق بیچون و صدر بدر انام
که بعد سید کونین حیدرست امام
ای تا به قیامت علم از بابافغانی شیرازی قصیده 23
1. ای تا به قیامت علم فتح تو قایم
سلطان دو عالم علی موسی کاظم