این چه مجلس چه بهشت این چه شریف انجمنست از بابافغانی قصیده 13
1. این چه مجلس چه بهشت این چه شریف انجمنست
که چو اقصای حرم قبله گه مرد و زنست
ای آمده در گلشن جان نخل تو واحد از بابافغانی قصیده 14
1. ای آمده در گلشن جان نخل تو واحد
اثبات دویی بر الف قد تو زاید
ای چشمه ی مهر از کف نعلین تو ظاهر از بابافغانی قصیده 15
1. ای چشمه ی مهر از کف نعلین تو ظاهر
چون آب روان گرد رهت طیب و طاهر
ای کعبه را ز وقفه ی عید تو افتخار از بابافغانی قصیده 16
1. ای کعبه را ز وقفه ی عید تو افتخار
قربانی تو هستی ابنای روزگار
خیز که مرغ سحر زد به گلستان صفیر از بابافغانی قصیده 17
1. خیز که مرغ سحر زد به گلستان صفیر
خواب گران دور شد از سر برنا و پیر
گل شکفت و لاله هم وا کرد از طومار مشک از بابافغانی قصیده 18
1. گل شکفت و لاله هم وا کرد از طومار مشک
می زند باز از ریاحین جوش در گلزار مشک
ای نور اله از مه رخسار تو لامع از بابافغانی قصیده 19
1. ای نور اله از مه رخسار تو لامع
مهر ازل از آینه ی روی تو طالع
ای رخ فرخنده ات خورشید ایوان جمال از بابافغانی قصیده 20
1. ای رخ فرخنده ات خورشید ایوان جمال
قامت نورانیت شمع شبستان خیال
ای شعله ی چراغ در خانه ات هلال از بابافغانی قصیده 21
1. ای شعله ی چراغ در خانه ات هلال
سیاره ات شراره ی شمع صف نعال
قسم بخالق بیچون و صدر بدر انام از بابافغانی قصیده 22
1. قسم بخالق بیچون و صدر بدر انام
که بعد سید کونین حیدرست امام
ای تا به قیامت علم فتح تو قایم از بابافغانی قصیده 23
1. ای تا به قیامت علم فتح تو قایم
سلطان دو عالم علی موسی کاظم