با آنکه خوش آید از تو، ای یار، جفا از عراقی رباعی 1
1. با آنکه خوش آید از تو، ای یار، جفا
لیکن هرگز جفا نباشد چو وفا
عیشی نبود چو عیش لولی و گدا از عراقی رباعی 2
1. عیشی نبود چو عیش لولی و گدا
افکنده کله از سر و نعلین ز پا
ای دوست، به دوستی قرینیم تو را از عراقی رباعی 3
1. ای دوست، به دوستی قرینیم تو را
هر جا که قدم نهی زمینیم تو را
ای دوست، فتاد با تو حالی دل را از عراقی رباعی 4
1. ای دوست، فتاد با تو حالی دل را
مگذار ز لطف خویش خالی دل را
سودای تو کرد لاابالی دل را از عراقی رباعی 5
1. سودای تو کرد لاابالی دل را
عشق تو فزود غصه حالی دل را
تا با توام، از تو جان دهم آدم را از عراقی رباعی 6
1. تا با توام، از تو جان دهم آدم را
وز نور تو روشنی دهم عالم را
تا ظن نبری که مشکلی نیست مرا از عراقی رباعی 7
1. تا ظن نبری که مشکلی نیست مرا
در هر نفسی درد دلی نیست مرا
دل بر تو نهم، زنم بداندیشان را از عراقی رباعی 8
1. دل بر تو نهم، زنم بداندیشان را
وز تو نبرم ستیزهٔ ایشان را
از بادهٔ عشق شد مگر گوهر ما؟ از عراقی رباعی 9
1. از بادهٔ عشق شد مگر گوهر ما؟
آمد به فغان ز دست ما ساغر ما
ای روی تو آرزوی دیرینهٔ ما از عراقی رباعی 10
1. ای روی تو آرزوی دیرینهٔ ما
جز مهر تو نیست در دل و سینهٔ ما
گل صبح دم از باد برآشفت و بریخت از عراقی رباعی 11
1. گل صبح دم از باد برآشفت و بریخت
با باد صبا حکایتی گفت و بریخت
عشق تو ز دست ساقیان باده بریخت از عراقی رباعی 12
1. عشق تو ز دست ساقیان باده بریخت
وز دیده بسی خون دل ساده بریخت