رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 با عشق تو عقل را پریشانی به بی وصل تو از عمر پشیمانی به

2 واندر عجبی ز حیرت ابن یمین حیرت چو ز روی تست حیرانی به

1 ای صبح امید من چو شام از غم تو هرگز نزدم دمی بکام از غم تو

2 گر بیتو میی میخورم از دلتنگی خونیست که میخورم مدام از غم تو

1 ایمهر رخ تو جای در دل کرده چشمت مدد جادوی بابل کرده

2 آن رسته دندان چو درت گوئی پروینست در آفتاب منزل کرده

1 کو بخت که از جهان بیابم بهره وز گردش آسمان بیابم بهره

2 نی نی همه کارها بکامم شده گیر کو عمر که تا از آن بیابم بهره

1 از آب حیات سبزه انگیخته‌ای تا گرد بنفشه بر سمن بیخته‌ای

2 همچون سرشانه شد دلم شاخ به شاخ تا سرمه بر آیینه چرا ریخته‌ای

1 ای خجلت ماه ختنی جان منی وی غیرت سرو چمنی جان منی

2 خود را وتر اقیاس کردم با هم نه دور ز من نه با منی جان منی

1 ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو گر منبع تحقیق بود مشرب تو

2 آبستنی شب جهان میبینی خوشباش چه دانی که چه زاید شب تو

1 تا بر در آرزو بود منزل تو حل می نشود مسئله مشکل تو

2 دلرا بهوس کاسه هر آش مکن تا جام جهان نمای گردد دل تو

1 آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی و آورد بمن از سمن و نسرین بوی

2 نی نی غلطم بچین زلف تو گذشت ورنی ز کجاست در چمن چندین بوی

1 آن بت که بود رخش بهارو باغی بر چهره نهاد چشم زخمش داغی

2 آن داغ سیاه بر سپیدی رخش چون بر گل تر نشسته دیدم زاغی