رباعیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 ایساقی گلرخ بیار آن آب آتش فام را غائب مدار از دست می در بزم خسرو جام را

2 آنخسرو خسرو نشان توکال قتلغ کز فلک ناهید بهر مطربی آید ببزمش نام را

1 از تاب جگر دوش روانم میسوخت خون دل و مغز استخوانم میسوخت

2 میسوختم و اشک همی ریخت چو شمع و آن اشکم ازان بود که جانم میسوخت

1 ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب باز آی من سوخته دلرا دریاب

2 چون چنگ مرا تو در بغل بودی از آن گر کیسه تهی نبود می همچو رباب

1 ایدل همه حاجتی روا باد ترا لیکن ز من اینمژده ترا باد ترا

2 کز هر که نشان بخت تو پرسیدم گریان شد و بس گفت بقا باد ترا

1 نائی که جمال دلستانست او را لبها چو عقیق در فشانست او را

2 در چنگ وی ار ناله کند نای رواست دم در دهدش ناله از آنست او را

1 هر گه که ببینیم رخ سیراب شهاب وانغالیه گون سنبل پرتاب شهاب

2 دیو غم من بسوزد از تاب رخش شک نیست که دیو سوزد از تاب شهاب

1 کردی دلم ایماه دل افروز کباب خواهی ز دل سوخته هر روز کباب

2 از سوز غم تو خون چکانید دلم شک نیست که خون چکاند از سوز کباب

1 گر قصد کند بصد ضرر روی مرا ور بسته بر آرد بسر کوی مرا

2 تا حاکم بر کمال فرمان ندهد نقصان نکند بیکسر موی مرا

1 بر خاک فتاده رند کی مست و خراب خونابه فشان ز آتش غم همچو کباب

2 کم نیست ز زاهدی که دارد بادی در سر چو حباب ار چه رود بر سر آب

1 بگذار که تا بوسمت ای جانان لب کاندر خور صد هزار بوسست آن لب

2 تا میدهدم حسن تو پروانه عشق بی گریه چو شمعم نبود خندان لب