زهی بوقت سخن لعلت از ابن یمین فریومدی غزل 312
1. زهی بوقت سخن لعلت از در افشانی
شکسته رونق بازار گوهر کانی
...
زلف مشکین بر بناگوش از ابن یمین فریومدی غزل 313
1. زلف مشکین بر بناگوش چو سیم افکنده‌ای
از بنفشه بر سمن صد حلقه جیم افکنده‌ای
...
زهی ملک لطافت را از ابن یمین فریومدی غزل 314
1. زهی ملک لطافت را وجودت نازنین شاهی
جهان عالم آرایت سپهر حسن را ماهی
...
ساقیا موسم عیدست از ابن یمین فریومدی غزل 315
1. ساقیا موسم عیدست بده ساغر می
بر فشان صبحدم از بهر قدح گوهر می
...
ساقی قدح می که درو از ابن یمین فریومدی غزل 316
1. ساقی قدح می که درو هست صفائی
به ز آن مطلب نزد خرد راهنمائی
...
صبا چو با سر زلف تو از ابن یمین فریومدی غزل 317
1. صبا چو با سر زلف تو کرد همرازی
زبان گشاد نسیم خوشش بغمازی
...
گر من ز بند عشقت تو از ابن یمین فریومدی غزل 318
1. گر من ز بند عشقت تو یکروز رستمی
باقی عمر با دل خرم نشستمی
...
گر نشینم با تو در از ابن یمین فریومدی غزل 319
1. گر نشینم با تو در خلوت به شادی یک دمی
از غبار خود نبیند چشم دل دیگر نمی
...
لعل لبش کزو بچکد از ابن یمین فریومدی غزل 320
1. لعل لبش کزو بچکد آب زندگی
آورد خط بنام من از بهر بندگی
...
من ندیدم نشنیدم از ابن یمین فریومدی غزل 321
1. من ندیدم نشنیدم که بود در چمنی
همچو بالای تو سروی و چو رخ نسترنی
...
ماهرویا گه آنست از ابن یمین فریومدی غزل 322
1. ماهرویا گه آنست که رخ بنمائی
که بجان آمدم از بیکسی و تنهائی
...
نگارینا نمیشاید از ابن یمین فریومدی غزل 323
1. نگارینا نمیشاید ترا گفتن برخ ماهی
که در حسنت کسی همتا ندید از ماه تا ماهی
...