نَسیِم الوَرد یَذکُرنِی از ابن حسام خوسفی غزل 13
1. نَسیِم الوَرد یَذکُرنِی حَبِیب ِ
و یُحَیینی بصَوتِ العَندَلیبِ
...
ای ز خطت غالیه پر مشک از ابن حسام خوسفی غزل 14
1. ای ز خطت غالیه پر مشک ناب
آینه دار رخ تو آفتاب
...
پوشد ز زشک یلمق تو اطلس از ابن حسام خوسفی غزل 15
1. پوشد ز زشک یلمق تو اطلس آفتاب
پیش رخ تو ذره بود واپس آفتاب
...
ای جمال تو مرا شمع شب از ابن حسام خوسفی غزل 16
1. ای جمال تو مرا شمع شب افروز امشب
شمع گو مشعله داری ز تو آموز امشب
...
چو فیض ابر به نم لاله از ابن حسام خوسفی غزل 17
1. چو فیض ابر به نم لاله را کلاه بشست
بنفشه تازه شد و طرّه دوتاه بشست
...
خوشتر ز آستان تو ما را از ابن حسام خوسفی غزل 18
1. خوشتر ز آستان تو ما را مقام نیست
کوی تو کم ز روضهٔ دارالسلام نیست
...
حقّا که به حسن تو ملک از ابن حسام خوسفی غزل 19
1. حقّا که به حسن تو ملک نیست
گفتم به یقین و هیچ شک نیست
...
حسنت که آفتاب تجلی از از ابن حسام خوسفی غزل 20
1. حسنت که آفتاب تجلی از او گرفت
یک جلوه کرد و مملکت دل فرو گرفت
...
هر جفایی که ممکن است از ابن حسام خوسفی غزل 21
1. هر جفایی که ممکن است ازوست
من تحمل کنم ولی نه نکوست
...
سنبل تر دمیده بر گل دوست از ابن حسام خوسفی غزل 22
1. سنبل تر دمیده بر گل دوست
بوی گل می‌دمد ز سنبل دوست
...
دلم فریفتهٔ آن شمایل از ابن حسام خوسفی غزل 23
1. دلم فریفتهٔ آن شمایل عربیست
که شکل و شیوه او را هزار بوالعجبیست
...
مرا درد تو دایم هم نشین از ابن حسام خوسفی غزل 24
1. مرا درد تو دایم هم نشین است
غمت پیوسته با جانم قرین است
...