من و تو هر دو ای ... از ملک‌الشعرا بهار قطعه 556
1. من و تو هر دو ای ...
دو جوانیم شوخ و مندیلی
تندی مکن که رشتهٔ از ملک‌الشعرا بهار قطعه 557
1. تندی مکن که رشتهٔ چل ساله دوستی
در حال بگسلد چو شود تند آدمی
سهمگین سمجی چو از ملک‌الشعرا بهار قطعه 558
1. سهمگین سمجی چو تاری مسکنی
بسته برروبش دری چون آهنی
غرٌنده و سهمناک از ملک‌الشعرا بهار قطعه 559
1. غرٌنده و سهمناک و توفنده
بر دشت گذشت تند طوفانی
بهار قطعهٔ فرخ شنید از ملک‌الشعرا بهار قطعه 560
1. بهار قطعهٔ فرخ شنید و خرم گشت
چو کشت خشک ز ترشیح ابر نیسانی
دوش آمد پی عیادت از ملک‌الشعرا بهار قطعه 561
1. دوش آمد پی عیادت من
ملکی در لباس انسانی
به شهر شروان بُد از ملک‌الشعرا بهار قطعه 562
1. به شهر شروان بُد شاعری بهار بنام
که شهره بود به مطبوعی و سخن‌دانی
سحرگه به راهی یکی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 563
1. سحرگه به راهی یکی پیر دیدم
سوی خاک خم گشته از ناتوانی
نگرجزخوب صد درصد از ملک‌الشعرا بهار قطعه 564
1. نگرجزخوب صد درصد نبینی
که گر بدبین شوی جز بد نبینی
آن خوبروی دلبر همچون از ملک‌الشعرا بهار قطعه 565
1. آن خوبروی دلبر همچون سبیک زر
آمد به مجلس اندرو بنشست پیش روی
زینت مرد به عقل است از ملک‌الشعرا بهار قطعه 566
1. زینت مرد به عقل است و هنر
نی به پوشاک وجلال و فرّهی
چون برکه‌های دشت از ملک‌الشعرا بهار قطعه 567
1. چون برکه‌های دشت عرب دان تو حال خلق
گاهی ز آب پر شود و نوبتی تهی