بر دل من گشت عشق نیکوان فرمان‌روا از بهار غزل 277
1. بر دل من گشت عشق نیکوان فرمان‌روا
اشک سرخ من دلیل و رنگ زرد من گوا
همی نالم به دردا، همی گریم به زارا از بهار غزل 278
1. همی نالم به دردا، همی گریم به زارا
که ماندم دور و مهجور، من از یار و دیارا
گهی با دزد افتد کار و گاهی با عسس ما را از بهار غزل 279
1. گهی با دزد افتد کار و گاهی با عسس ما را
نشد کاین آسمان راحت گذارد یک نفس ما را
دوست می‌دارم من این نوروز فرخ‌فال را از بهار غزل 280
1. دوست می‌دارم من این نوروز فرخ‌فال را
تاکنم نو بر جبین خوبرویان سال را
خامشی جُستم که حاسد مرده پندارد مرا از بهار غزل 281
1. خامشی جُستم که حاسد مرده پندارد مرا
وز سر رشگ و حسدکمتر بیازارد مرا
سیل خون‌آلود اشکم بی‌خبر گیرد تو را از بهار غزل 282
1. سیل خون‌آلود اشکم بی‌خبر گیرد تو را
خون مردم، آخر ای بیدادگر، گیرد تو را
یا که به راه آرم این صید دل رمیده را از بهار غزل 283
1. یا که به راه آرم این صید دل رمیده را
یا به رهت سپارم این جان به لب رسیده را
خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا از بهار غزل 284
1. خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا
خوشا چمیدن بر ارغوان و یاسمنا
جز روی تو کافروخته گردد ز می ناب از بهار غزل 285
1. جز روی تو کافروخته گردد ز می ناب
آتش که شنیده است که روشن شود از آب
چشم ساقی چو من از باده خرابست امشب از بهار غزل 286
1. چشم ساقی چو من از باده خرابست امشب
حیف از آن دیده که آمادهٔ خوابست امشب
بکرد ای جوهر سیال در مغز بهار امشب از بهار غزل 287
1. بکرد ای جوهر سیال در مغز بهار امشب
سرت گردم‌نجاتم ده ز دست روزگار امشب
رقم قتل ما به دست حبیب از بهار غزل 288
1. رقم قتل ما به دست حبیب
چون مخالف نداشت شد تصویب