به چیز یزدان و امهرسپندان توخشا (توزنده - عمل کننده) از بهار منظومه 13
1. به چیز یزدان و امهرسپندان توخشا (توزنده - عمل کننده) و جان‌سپار باش.
راز به زنان مبر. از بهار منظومه 14
1. راز به زنان مبر.
هرچه اشنوی نیوش، یاوه مگوی. از بهار منظومه 15
1. هرچه اشنوی نیوش، یاوه مگوی.
زن و فرزند خویشتن جدا از فرهنگ بمهل، کت تیمار و بیش (رنج از بهار منظومه 16
1. زن و فرزند خویشتن جدا از فرهنگ بمهل، کت تیمار و بیش (رنج و غم) گران نرسد و پشیمان نشوی.
بیگاه مخند. پیش و پس پاسخ به پیمانه گیر (پیمان - انداز) از بهار منظومه 17
1. بیگاه مخند. پیش و پس پاسخ به پیمانه گیر (پیمان - انداز)
به هیچ کس افسوس (استهزاء) مکن. از بهار منظومه 18
1. به هیچ کس افسوس (استهزاء) مکن.
با دژآگاه (نادان و بی‌تربیت) مرد همراز مباش. از بهار منظومه 19
1. با دژآگاه (نادان و بی‌تربیت) مرد همراز مباش.
با مست مرد هم‌خورش مشو. از بهار منظومه 20
1. با مست مرد هم‌خورش مشو.
از بدگوهر مرد، و بد تخمه مرد افام مستان و مده، چه وخش گران از بهار منظومه 21
1. از بدگوهر مرد، و بد تخمه مرد افام مستان و مده، چه وخش گران باید دادن و همه گاه به درخانهٔ تو بایستد و همیشه پیامبر به درگاه تو برپای دارد و ترا زیان گران از وی باشد.
دشن چشم (بدچشم) مرد به یاری مگیر. از بهار منظومه 22
1. دشن چشم (بدچشم) مرد به یاری مگیر.
بر ارشکین (حسود) مرد خواسته منمای. از بهار منظومه 23
1. بر ارشکین (حسود) مرد خواسته منمای.
اندر پادشاهان وژیر ( گزیر، چاره و تدبیر) به دروغ به پایان از بهار منظومه 24
1. اندر پادشاهان وژیر ( گزیر، چاره و تدبیر) به دروغ به پایان مبر.