قصاید ازرقی هروی

1 جشن و نوروز دلیلند بشادی بهار لاله رخسارا ، خیز و می خوشبوی بیار

2 طرب افزای بهار آمد و نوروز رسید باز باید شد بر راه طرب پیش بهار

3 مطرب از رامش چون زهره نباید پرداخت ساقی از گردش چون چشم نشاید بی کار

4 شب و روز از می و شادی و سماع دلبر نبود خوب تهی دست و دل و گوش و کنار

1 ز نور قبۀ زرین آینه تمثال زمین تفته فرو پوشد آتشین سر بال

2 فروغ چتر سپهری بیک درخشیدن بسنگ زلزله اندر زند بگاه زوال

3 درر چو لاله شود لعل در دهان صدف چون آب موج زند سیم در مسام جبال

4 بریخت برگ گل مشکبوی پروین شکل چو جرم پروین بر آسمان کشید اشکال

1 خوش و نکو ز پی هم رسید عید و بهار بسی نکوتر و خوشتر ز پار و از پیرار

2 یکی ز جشن عجم جشن خسرو افریدون یکی ز دین عرب دین احمد مختار

3 جهان بسان یکی چادری شدست یقین کجا ز عید و ز نوروز پود دارد و تار

4 ز روی پیری گلزار چون زلیخا بود دعای یوسف گشت آب و ابر در گلزار

1 عید مبارک آمدو بر بست روزه بار زان گونه بست بار که پیرار بست و پار

2 در طبع روزه دار گه آمد که هر زمان میل شراب دار کند طبع روزه دار

3 بی شک بطبع عید خوش آیدش آنکه او در باغ گل نماید و در راغ لاله زار

4 در دست ازو ستاره و دو چشم ازو فروغ در طبع ازو سخاوت و در مغز ازو بخار

1 بوقت صبح یکی نامه ای نوشت بهار بدست ابر بسوی صبای عنبر بار

2 شگفت و خوب یکی نامه ای ، که هر حرفی ازو شگفتی و خوبی همی نمود هزار

3 بجای حرف سطر در بیاض او شنگرف بجای نظم سخن در سواد او زنگار

4 که ما بشرط امارت بباغ نامزدیم بحکم جنبش دریای صاعقه کردار

1 ای گلبن روان و روان را بجای تن پیش آر جام و تازه کن از راح روح من

2 زان می که رنگ و بوی تقاضا کند ازو د رکوهسار لاله و در باغ یاسمن

3 خمری که مشک خفته و بیدار در دو حال بر رنگ و بوی اوست چو خمار مفتتن

4 گر در شعاع او گذرد اهرمن شبی روزی نهان نماند از آن بعد اهرمن

1 سوسن و سنبل نمود از زلف و عارض یار من سنبلی بس با بلا و سوسنی بس با فتن

2 سوسن از سیم پلید و سنبل از مشک سیاه در پلیدی صد ملاحت ، در سیاهی صدشکن

3 نوروزیب از روی و قد او همی خواهند دام جرم ماه اندر سپهر و شاخ سر و اندر چمن

4 نارون کردار قدست آن بلب چون ناردان ناردان دارد سرشکم ، آن بقد چون نارون

1 ای شکسته تیره شب بر روی ، روشن مشتری تیره شب بر روی روشن مشتری در ششتری

2 از شکر بر نقره داری دانۀ یاقوت سرخ وز شبه بر عاج داری حلقۀ انگشتری

3 زلف مشکین تو پنداری که آزر بر نگاشت بر گل سوری ز سنبل شکلهای چنبری

4 گر نگاریدست زلفت چون نگارد مر ترا یارب این زلف مسلسل ایزدی یا آزری ؟

1 ای بزمین بر ، بزرگ سایۀ یزدان ای ملک عادل ، ای مبارک سلطان

2 آنچه تو کردی ز پادشاهی و مردی پور سیاوش نکرد و رستم دستان

3 روی تو نادیده ، هر که نام تو بشنید جان بدهد بر هوای نام تو آسان

4 منزل تو گه بشام و گاه ببغداد لشکر تو گه بروم و گه بسپاهان

1 گویی که ماه و مشتری از جرم آسمان تحویل کرده اند بباغ خدایگان

2 وز ماه و مشتری شده آن خاک پرنگار نوری عجیب صورت و شکلی بدیع سان

3 نی نی ، که ماه و مشتری از وی ربوده اند در نیکویی فزونی و در روشنی توان

4 گویی که بوستان بهشتست بر زمین رضوان بماه و مشتری آگنده بوستان