مگر که زهره و ما هست نعت از ازرقی هروی قصیده 59
1. مگر که زهره و ما هست نعت آن دلخواه
که با سعادت زهره است و باطراوت ماه
مبارکی و سعادت نمود روی از ازرقی هروی قصیده 60
1. مبارکی و سعادت نمود روی بشاه
از آن مبارک و مسعود تحفهای زاله
ز روی و قد تو بی شک صنوبر از ازرقی هروی قصیده 61
1. ز روی و قد تو بی شک صنوبر آید و ماه
ز روشنی و بلندی که هستی ، ای دلخواه
چو کوس عید ز درگه بکوفتند از ازرقی هروی قصیده 62
1. چو کوس عید ز درگه بکوفتند پگاه
پگاه رفت بعید آن نگار زی درگاه
چو آفتاب شد از اوج خود بخانۀ از ازرقی هروی قصیده 63
1. چو آفتاب شد از اوج خود بخانۀ ماه
بخیش خانه رو و برگ بید و باده بخواه
ای شکسته تیره شب بر روی از ازرقی هروی قصیده 64
1. ای شکسته تیره شب بر روی ، روشن مشتری
تیره شب بر روی روشن مشتری در ششتری
طالع پیروز بختی ، مایۀ از ازرقی هروی قصیده 65
1. طالع پیروز بختی ، مایۀ نیک اختری
آسمان کامگاری ، آفتاب سروری
پریرخی که ز شرمش نهان شدست از ازرقی هروی قصیده 66
1. پریرخی که ز شرمش نهان شدست پری
پری مثال نهان گشت و شد ز مهر بری