مظهرالعجایب عطار نیشابوری

1 پیرمردی بود سالک همچو من راه عرفان رفته در هر انجمن

2 سالها با اهل دل همراز بود در مقام جان ودل ممتاز بود

3 گفتمش ای سالک راه اله بارها گفتی بمن از سرّ شاه

4 هرچه گوئی تو بمن من بشنوم هرچه فرمائی تو من هم پیروم

1 حال خود بشنوز من ای مرد نیک روغن ایمان مریزان تو به دیک

2 چون پدر این پند راتعلیم کرد اوستادم هم مراتعظیم کرد

3 گفت ای نور دو چشم صالحان وز معارف نقد اسرار زمان

4 همچو تو فرزند درگیتی نزاد دشمنانت را سر و تن گو مباد

1 گر ازین مرهم نیابی کام خویش جوهر الذاّتم بیاور تو به پیش

2 آنچه از وی بشنوی در خویش بین تاشود سرّ عجایب پیش بین

3 جوهر الذّاتم سخن بی پرده است همچو اشتر نامه مستی کرده است

4 گر تو از مرغ حقایق پر بری منطق الطّیرم بخوان تا بربری

1 گفت نی تو گوش داراحوال من گر گرفتار آمدی در چاه تن

2 حیدر کرّار با من راز گفت ز اوّلین و آخرینم باز گفت

3 گفت آخر چند باشی در بدن وارهان این روح را چون جان ز تن

4 ای بخود مغرور از شیخیّ خویش در سرت دستار و در برصوف کیش

1 این سخن نقلست از شیخ کبیر آنکه در آفاق بوده بی‌نظیر

2 گرچه مولودش بشیراز اوفتاد همچو او مردی ز مادر هم نزاد

3 او تصوّف را نکو دانسته بود او زغیریت تمامی رسته بود

4 در تصوّف او بسی در سفته بود سی کتاب اندر تصوّف گفته بود

1 این چنین گفته است نجم الدین ما آنکه بود اندر جهان از اولیا

2 آن ولی عصر و سلطان جهان منبع احسان و میر عارفان

3 شیخ نجم الدین کبری نام او در جهان جان و دل پیغام او

4 گفت روزی مظهر سرّخدا بود بنشسته بجمعی ز اولیا

1 دین اگر خواهی سخن راراست گو باش تابع بر امام راستگو

2 شهسوار لو کشف شیر خدا از خدا دانی جهان را رهنما

3 آن امامی کو بحق اسرار گفت گفت با منصور و هم با دارگفت

4 مصطفی سرّ خدا با او بگفت از حقایق ذرّه‌ای کی او نهفت

1 یک شبی در بحر شاه اولیا غوطه خوردم جوهری کرد او عطا

2 جوهر ذاتش نهادم نام او من عجایب سرّها دارم در او

3 هر که خواند جوهرم سلطان شود روح مطلق گردد و انسان شود

4 هر که خواند جوهرم چون جان شود در میان گنجها پنهان شود

1 آن دگر گفتا ولایت افضل است ز آنکه این قول از کلام مرسل است

2 آن یکی گفتا ولایت زان کیست آن دگر گفتا که در شأن علیست

3 حضرت شاه ولایت نام اوست در جهان جان همه پیغام اوست

4 شاه دین اسرار حق با من بگفت وین معانی را ز غیر حق نهفت

1 چون پدر روزی به استادم سپرد نزد او از راه تعلیمم ببرد

2 آن معلم بود عالم در جهان همچو خورشیدی که باشد او میان

3 آن معلّم بود وارث در علوم حکمت لقمان نموده درنجوم

4 او تصوّف را نکودانسته بود دُر بالماس معانی سفته بود