هیلاج نامه عطار نیشابوری

1 جنیدا راهبر چون راز بشنید تبسّم کرد و گفت آن صاحب دید

2 ترا زیبد که این گوئی چنین است چنین خواهد بدن عین الیقین است

3 ولیکن این زمان معنی توداری ابا این نفس کل دعوی توداری

4 یقین شیخ معظم ایستاده است دو چشم اندر سوی حضرت نهادست

1 ز دار آنگاه منصور حقیقت جوابی داد کای میر شریعت

2 توئی شیخ کبیر عالم خاک که خدمتکار تست این چرخ و افلاک

3 تو ای شیخ جهان در پایداری ستاده تن زده در پای داری

4 تو ای شیخ این زمان خاموش مانی زمانی در مکان بیهوش مانی

1 بگو شیخ کبیر کار دیده که تقوی داری ای برگزیده

2 ترا بگزیدهام از بینیازی که کار آخرت اینجا بسازی

3 بتقوی راه کن در سوی ما تو مبین در هیچ بد در کوی ما تو

4 بتقوی باش دایم عین مولا نظر میکن تو اندر سوی مولا

1 لقای خالق الخلق قدیمم که بسم الله الرحمن الرحیمم

2 مرا اینجا نباید خویش و پیوند حقیقت نه زن و نی یار و فرزند

3 نمانم هیچکس را من به تحقیق دهم هر کس که خواهم عین توفیق

4 صفاتم بین منزه از همه کس مرا بنگر تو هم از پیش و از پس

1 چو شیخ این راز بشنید از خداباز جُنید پیر را گفت ای سرافراز

2 چنین افتاد اینجا آنچه بینی شنیدی جمله و صاحب یقینی

3 عجب حالیست در عین زمانه که این شهباز آمد نشانه

4 نه آن مرغست این کز دانه گردد همی خواهد که دامش در نوردد

1 جُنیدش گفت ای خورشید آفاق حقیقت هست ایجان جهان طاق

2 چنین گفتار او اندر سر دارد که میبینم ورا از عین کل یار

3 خبر دارد ز اسرار حقیقت دم خود میزند او بیطبیعت

4 دم از حق میزند چون یار دیده است ز جانان معنی بسیار دیده است

1 سؤالی کرد از عبدالسلامم کزین معنی جوابی ده تمامم

2 چه خواهد کرد این در ملک بغداد که افتادست این مربودش آباد

3 مرا برگوی حال این یگانه چه خواهد کرد در عین زمانه

4 اناالحق میزند مانند ما او چه نامت اندر اینجا آشنارو

1 ورا عبدالسلام آنگه چنین گفت که این مرد این همه عین الیقین گفت

2 که چشم من در این اسرار افتاد شدم من از وجود خویش آزاد

3 چو دیدم روی اودیدم حقیقت نمود سرّ بیچون در شریعت

4 سراپایش نظر کردم خدایست ابا ذات حقیقت آشنایست

1 بدو گفتم که ای پیر سرافراز نمودی هم از این گوئی سرباز

2 بقدر خود مرا بنمود رازم دگر آورد سوی خویش بازم

3 در آن سرلقا ای پیر عالم نمودم اندر این ساعت بیک دم

4 تو اصل لیل و من اصلی ندارم از آن اینجایگه وصلی ندارم

1 جوابم داد و گفتا عبدالله کنون از راز جانان کرد آگاه

2 تو هستی بنده و من راز دانم تو هستی سالک و من درعیانم

3 بدان کامشب شدم اینجا نمودار نه جانی دیدم و بیخود ابا یار

4 منم خضر نبی عالم هدایت که دادستم خدا عین سعادت