بیان الارشاد عطار نیشابوری

1 نخستین عام وانگه خاص باشد مهین جمله خاص الخاص باشد

2 بلوغ عام چون او گشت رهرو باول حالت خاص است بشنو

3 بلوغ خاص خاص اندر فتوت بود با اول طور نبوت

4 مکن خود را تو اندر دین پریشان کزین بر تو نباشد سیر ایشان

1 چو در بند خودی افتاد بنده شود گوش مرادش نشنونده

2 مقید گردد اندر راه خسته شود باب فتوحش جمله بسته

3 بود در خاطرش که گشت واصل ولی زین ره ندارد هیچ حاصل

4 اگر در خاطر آرد کو کسی هست تمامت راهها را او فرو بست

1 در آن شب خواجهٔ ما شد بمعراج نهاد او بر سرش از بندگی تاج

2 درون پرده دید ارواح جمعی شده ازنور تابان همچو شمعی

3 جمال معنیش منظور ایشان شده از نیستی در خاک راهش

4 همه گشته ز جمعیت چو یک جان بفقر و مسکنت درگشته اخوان

1 خداوند جهان دانای اکبر برافزایندهٔ این شمع خاور

2 بقدرت چون پدید آورد عالم ز بهر مسکن اولاد آدم

3 بعلم و حکمت خود کرد داور بقای این جهان چندان مقدر

4 که ماند انبیا و اولیایش نیاید بعد از آن دیگر بقایش

1 کند تقریر اهل این معانی بجز این قوّت و این زندگانی

2 دگرگون قوّت و دیگر حیاتی که دارد هر وجودی زان ثباتی

3 حیات قوتی از روی معنی مدد باشد ورا از روی معنی

4 گر آن قوت دمی پژمرده گردد حیات آن وجود افسرده گردد

1 مربّی باید ای جان اندر این راه که او باشد ز سر کار آگاه

2 تن اندر راه دین باید در آورد چهارت اربعین باید سر آورد

3 ترا در اربعینت پیر باید که هر خواب ترا تعبیر باید

4 طبیب معنی آمد پیر این کار بدین دعوی مکن انکار زنهار

1 چو کردی اربعین اول آغاز ز هر کس تا توانی پوش آن راز

2 در آن مدت که آن خواهی برآورد بکم خوردن ترا باید سرآورد

3 بباید احتیاط طعمه کردن پس آنگه لقمه‌ها بر خود شمردن

4 کنی هر شب بتدریج اندکی کم که تا از نفس ناید بر دلت غم

1 پس آنگه ساز و ترتیب سفر کن بکلی خویش را از خود بدر کن

2 تو اصل کار خود را نیستی دان که از هستی نیابی ذوق ایمان

3 بساز از جان تو ساز اربعینت که تا ایزد بود یار و معینت

4 برآور اربعین ثانی ای یار تهی از خود شو و فارغ از اغیار

1 سیم را چونکه خواهی کرد آغاز تو خود را از تمناها بپرداز

2 ببر یکباره از ترس جهنم هم از امید خلوت خوب و خرم

3 تو قوتت کن ز ذوق ذکر حاصل مشو یک دم ز ذکر و فکر غافل

4 بغیر از کلمه توحید ذکری مکن در هیچ تسبیحی تو فکری