بیان الارشاد عطار نیشابوری

1 شرف از علم حاصل کن تو جانا عزیز آمد همیشه مرد دانا

2 نباشد هیچ عزت به ز دانش نباید بُد دمی غافل ز دانش

3 همیشه مرد گردد حاصل از علم مبادا هیچکس بی‌حاصل از علم

4 شرف شد مرد را حاصل ز دانش نباید بد دمی غافل ز دانش

1 چو دولت همنشین مرد باشد همیشه او قرین درد باشد

2 چو درد دین نماید وی ترا راه شوی از خواب غفلت زود آگاه

3 پدید آید ترا در سینه شوقی که یابد نفس تو زان شوق ذوقی

4 پس آنگه شوق و ذوقت سوز گردد شبت زان سوز همچون روز گردد

1 کسی کو صاحب این درد باشد درونش از دو عالم فرد باشد

2 هر آنکو طالب این کار نبود مقامش اندرین ره یار نبود

3 نمایش باشد از اول قدمگاه پس آنگه گردشش باشد بناگاه

4 چو گردید او روش پیدا کند زود چنان کاندر طریقت شرع فرمود

1 لباس زاهدان و رنگ پوشان که باشد سینه‌شان از شوق جوشان

2 دوتائی باید اول در نمایش که تا پیدا شود در ره گشایش

3 چو گردش در نهادش گشت پیدا بود هر لحظهٔ حیران و شیدا

4 مرقع بایدش پوشید فی الحال بگوید ترک نفس و جاه با مال

1 نخستین قسم را گویند ارادت که بستانند از اهل سعادت

2 چنین خرقه ز دست شیخ پوشند بجان در راه تعظیمش بکوشند

3 ز دست هیچکس پوشید نتوان چنین خرقه یقین در راه اخوان

4 بترک اسم دارد قسم ثانی چو درویشی همی باید که دانی

1 یکی دلقی و دو نان و سجاده چو دانا گوشهٔ عزلت فتاده

2 بترک جمله بایداکردی یار ارادت را نشاید جز که اینکار

3 بدان ای طالب راه سعادت که آمد اصل کارت با سه عادت

4 نخستین آنکه اندک خوار گردی اگر پرخور شوی پر خوار گردی

1 اساس راه دین را بر ادب دان مقرّب از ادب گشتند مردان

2 ادب شد اصل کار و وصل هجران هم او شد مایهٔ هر درد و درمان

3 نشاید بی ادب این ره بسر برد نشاید هیچکس را داشتن خورد

4 بچشم حرمت و تعظیم در پیر نگه کن در همه کین هست توقیر

1 ز عهد خویش داد خویش بستان اگر غافل شوی باشی چو مستان

2 نفسهای تو معدود است یکسر کند بر هر یکی حکمی بمحشر

3 موزع کن بخود اوقات و ساعت بروز و شب بانواع عبادت

4 بشرط آنکه چون کوشیده باشی بجد و جهد خود پوشیده باشی

1 بپای عشق باید رفتن این راه بنور علم شاید رفتن این راه

2 بمقصد چون رسی هر دو رمیدند ترا بی هر دو اندر خود کشیدند

3 چو علم کسبیت کردند غارت ترا بخشند علمی از اشارت

4 عبارت زان لدنی کرد دانا اگر مکشوف گردد جمله اشیاء

1 مراد رهروان در فعل و طاعات مقاماتست و اوقاتست و حالات

2 مقامات اختصاص خاص باشد که صاحب وقت خاص الخاص باشد

3 چو صاحب حال گشت و مرتبت یافت ورای فقر ذوق و مسکنت یافت

4 چو مسکین گشت و شد یکباره آزاد بیارد از زمان و از مکان یاد