دفتر اول در جوهرالذات عطار نیشابوری

1 بنام آنکه نور جسم و جانست خدای آشکارا و نهانست

2 خداوندی که جان در تن نهان کرد ز نور خود زمین و آسمان کرد

3 فلک خرگاه تخت لامکان ساخت زکاف و نون زمین و آسمان ساخت

4 ز یک جوهر پدید آورد اشیا ز بود خویش پنهانست و پیدا

1 تعالی اللّه زهی ذات و صفاتت که کی باشد صفاتت غیر ذاتت

2 تعالی اللّه زهی دیدار رویت نموده خود همه درگفتگویت

3 توئی صنع نهان و آشکارا که بنمودی بیکباره تو ما را

4 توئی صانع توئی جان و توئی حق توئی در هر دو عالم نور مطلق

1 زهی دیدار من دیدار یکتا منم پنهان ز عشق خویش و پیدا

2 زهی دیدار من در اوّل کار نموده در حقیقت عین پرگار

3 زهی دیدار من جانِ کل نموده در آخر راز من کلّی فزوده

4 زهی وصف ثنایت برتر از جان منم صورت منم تحقیق جانان

1 زهی عطّار کز سرّ الهی نمودی عین دید پادشاهی

2 زهی گستاخ بر اسرار معنی تو خواهی دید حق اظهار معنی

3 عیانِ واصِلانی در جهان تو که بنمودی چنین سرّ نهان تو

4 بمعنی برتر از هر دو جهانی که گفتی فاش اسرار نهانی

1 به بالا مصطفی سرو روانست رخش مانند ماه آسمانست

2 وجود مصطفی از نور پاکست ز لطف حق نبیّ اللّه نه خاکست

3 زمین و آسمان او را طفیل است مَلَک با آدم و جنّش زخیل است

4 محمّد بر همه عالم رسولست رسول سرور و صاحب قبولست

1 شبی آمد برش جبریل از دور سراسر کرده عالم را پر از نور

2 بُراق از لامکان آورده با خود پر از نور و لگامش بود در یَد

3 ز حضرت سوی سیّد شد که برخیزد دمی زین رخش زیبا پیکر آویز

4 گذر کن مهترا از هر دو عالم که تا بینی عیان سرّ دمادم

1 دلا معراج داری هست معراج چرا تیری نیندازی بآماج

2 چو بازوئی نداری چون کنم من که شک را از دلت بیرون کنم من

3 تو بیشک برتر از کون و مکانی تو بیشک در عیان عین جهانی

4 جهان بگذار و صورت برفکن تو بت صورت بمعنی برشکن تو

1 تو قدر خود نمیدانی که عرشی ز کرسی آمده در عین فرشی

2 تو قدر خود نمیدانی که لوحی ز عین ذات اندر عین روحی

3 تو قدر خود نمیدانی قلم وار که بنویسی در این لوح خود اسرار

4 تو قدر خود نمیدانی بهشتی که ذات جان در این دل چون سرشتی

1 خدا را یافتم در شرع بیخویش نمود صورتم رفتست از پیش

2 خدا را یافتم در جان حقیقت که بسپردم طریقت در شریعت

3 خدا را یافتم چون ره سپردم ز نام وننگ خودبینی بمردم

4 خدا را یافتم در جوهر جان حقیقت باز دیدم روی جانان