باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد در مختارنامه عطار نیشابوری

1 ای صبح به یک نَفَس سبق چون بُردی روشن به شبِ تیره شبیخون بُردی

2 دعوی کردی که صادقم دم دادی کاذب بودی به خنده بیرون بُردی

1 ای صبح چو امشب تو ز اهلِ حَرَمی هندوی توام، مباش ترکی عجمی

2 زنهار مَدَم که در دل آتش دارم آتش گردم گر بدمد صبح دمی

1 ای صبح به جز نام تو را صادق نیست زیرا که دلت چون دلِ من عاشق نیست

2 چون تو ز خورشید پشت گرم میداری با خنده دم سرد بهم لایق نیست

1 ای صبح قدم به جایگه بایدداشت در بحر فلک دم پگه باید داشت

2 گر در تابد ز صدقِ تو خورشیدت چون غوّاصان دست نگه باید داشت

1 ای شب مزن از ستاره چندینی جوش خفاش بسیست نور و ظلمت در پوش

2 وی صبح گر آفتاب داری در دل چون همنفسِ تو کاذب افتاد خموش

1 ای صبح اگر دم به هوس خواهی زد از همدمی کدام کس خواهی زد

2 عمریست که تا همنفسی یافتهای آن هم برود تاکه نفس خواهی زد

1 بیهمدم اگر دمی زنی نقصان است زیرا که تو را همدم مطلق جان است

2 چون صبح نیافت همدمی در همه عمر دم گر چه به صدق میزنی تاوان است

1 چون هم نفسِ همه کسی هر جاییست پس هم نفست خموشی و تنهاییست

2 در صدق ز صبح نیستی روشنتر اول که نفس زند دوم رسواییست

1 ای صبح اگر از پرده عَلَم خواهی زد بی تیغ مرا سر چو قَلَم خواهی زد

2 زان سِر که میان من و یار است امشب دم نتوان زد چرا تو دم خواهی زد

1 وقت است که ساقی سرِ می بگشاید مطرب ره چنگ و دم نی بگشاید

2 تاروی چو خورشیدِ تو نَبْوَد به صبوح کارم به کلیدِ صبح کی بگشاید