باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد در مختارنامه عطار نیشابوری

1 تا کی ز شبِ دراز گریان گردم در تاریکی چو زلفِ جانان گردم

2 گر زنگی شب، چو صبح، خندان گردد من چون زنگی سپید دندان گردم

1 امشب که دمی هم نفس جانانم سرمایهٔ عمر این نفس میدانم

2 ای صبح، چو از دم آتش افزون گردد گر در دمی، آتش بزنی در جانم

1 ای چرخ ز دریوزهٔ تو میگریم وز خرقه پیروزهٔ تو میگریم

2 وی صبح چو بر همه جهان میخندی از خندهٔ هر روزهٔ تو میگریم

1 ای صبح! اگر طلوع خواهی کردن در کشتن من شروع خواهی کردن

2 حقا که اگر رنجه شوی ز آه دلم از نیمهٔ ره رجوع خواهی کردن

1 ای صبح مرا به صد عذاب اندازی کرجست طلب در آفتاب اندازی

2 از گریهٔ من همه جهان آب گرفت گر خنده زنی سپر بر آب اندازی

1 ای صبح! اگر بلندیت هست امشب از بهر خدا که صبر کن پست امشب

2 تا دور ز رویت من سرمست امشب در گردنِ مقصود کنم دست امشب

1 چندان که به ناله میگشایم لب را وز بیخوابی میشمرم کوکب را

2 خود روز پدید نیست یا رب چه شب است کامشب گویی روز فروشد شب را

1 ای صبح هنوز ماهتاب است، مخند در شیشهٔ ما یقین شراب است، مخند

2 در تیغ نهاده‌ای قلم میخندی چون جای تو تیغ آفتاب است، مخند

1 ای صبح!‌اگر تو یاریی خواهی کرد آنست که پرده داریی خواهی کرد

2 من خود ز سیه گری شب میترسم تو نیز سفیدکاریی خواهی کرد

1 جانم به مرادِ دل رسیدست امشب بر سیم بری سری کشیدست امشب

2 ای صبح! مکن مرا مگریان و مخند کآرام دل من آرمیدست امشب