گل بین که گلابِ از عطار نیشابوری مختارنامه 13
1. گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست
وز خنده چو پسته مینگنجد در پوست
...
گل گفت که رفتنم از عطار نیشابوری مختارنامه 14
1. گل گفت که رفتنم یقین افتادست
یک یک ورقم فرا زمین افتادست
...
گل گفت: اگرچه از عطار نیشابوری مختارنامه 15
1. گل گفت: اگرچه ابر صدگاهم شُست
آن دست همی ز عمر کوتاهم شُست
...
گل گفت که دست زرفشان از عطار نیشابوری مختارنامه 16
1. گل گفت که دست زرفشان آوردم
خندان خندان سر به جهان آوردم
...
گل گفت که تا روی از عطار نیشابوری مختارنامه 17
1. گل گفت که تا روی گشادند مرا
هم بر سر پای سر بدادند مرا
...
گل گفت که تا چشم از عطار نیشابوری مختارنامه 18
1. گل گفت که تا چشم گشادند مرا
دیدم که برای مرگ زادند مرا
...
گل گفت: کسم عمر از عطار نیشابوری مختارنامه 19
1. گل گفت: کسم عمر به دریوزه نداد
دادِ دلِ من گنبدِ فیروزه نداد
...
گل گفت: ز رخ نقاب از عطار نیشابوری مختارنامه 20
1. گل گفت: ز رخ نقاب باید انداخت
جان در خطر عذاب باید انداخت
...
گل گفت: که گه زخم از عطار نیشابوری مختارنامه 21
1. گل گفت: که گه زخم زند صد خارم
گه باد به خاک ره فشاند خوارم
...
گل گفت: مرا خون از عطار نیشابوری مختارنامه 22
1. گل گفت: مرا خون جگر خواهد ریخت
بر خاک رهم کنار زر خواهد ریخت
...
گل گفت که چند اوفتم از عطار نیشابوری مختارنامه 23
1. گل گفت که چند اوفتم در پستی
بیرون تازم با سپری از مستی
...
گل گفت: نقاب برگشادیم از عطار نیشابوری مختارنامه 24
1. گل گفت: نقاب برگشادیم و شدیم
از دست به دسته اوفتادیم و شدیم
...