گل قصّهٔ بی خویشتنی خواهد گفت از عطار نیشابوری مختارنامه 49
1. گل قصّهٔ بی خویشتنی خواهد گفت
و افسانهٔ شیرین سخنی خواهد گفت
با گل گفتم: چو چشم آن میدارم از عطار نیشابوری مختارنامه 50
1. با گل گفتم: چو چشم آن میدارم
کز خندهٔ تو گشاده گردد کارم
بشکفت گل و رونق شمشاد ببرد از عطار نیشابوری مختارنامه 51
1. بشکفت گل و رونق شمشاد ببرد
آرام دل بنده و آزاد ببرد
گل از پی عمری به طلب میآید از عطار نیشابوری مختارنامه 52
1. گل از پی عمری به طلب میآید
از پردهٔ غنچه زین سبب میآید
گل عمر بسی کرد طلب پس چه کند از عطار نیشابوری مختارنامه 53
1. گل عمر بسی کرد طلب پس چه کند
آورد ز غنچه جان به لب پس چه کند
با گل گفتم که با چنین عمر که هست از عطار نیشابوری مختارنامه 54
1. با گل گفتم که با چنین عمر که هست
انگار که نیست رخت بر باید بست
گل بین که به صد غنج و به صدناز رسید از عطار نیشابوری مختارنامه 55
1. گل بین که به صد غنج و به صدناز رسید
وز غنچهٔ سرکش به صد اعزاز رسید
تا پرده ز روی گلِ تر باز افتاد از عطار نیشابوری مختارنامه 56
1. تا پرده ز روی گلِ تر باز افتاد
بلبل با گل همدم و همراز افتاد
آن نقد نگر که در میان دارد گل از عطار نیشابوری مختارنامه 57
1. آن نقد نگر که در میان دارد گل
یعنی که کنار زرفشان دارد گل