بنگر ز صبا دامنِ از عطار نیشابوری مختارنامه 1
1. بنگر ز صبا دامنِ گل چاک شده
بلبل ز جمال گل طربناک شده
...
1. بنگر ز صبا دامنِ گل چاک شده
بلبل ز جمال گل طربناک شده
...
1. گل بین که به غنج و ناز خواهد خندید
بر عالم پر مجاز خواهد خندید
...
1. ابری که رخ باغ کنون خواهد شست
گل را به گلاب بین که چون خواهد شست
...
1. از دست گلابگر گل عشوه پرست
در پای آمد چنانکه بر خاک نشست
...
1. با گل گفتم چو یوسفِ کنعانی
در مصرِ چمن تُرا سزد سلطانی
...
1. بلبل که به عشق یک هم آواز نیافت
همچون تو گلی شکفته در ناز نیافت
...
1. بلبل همه شب شرحِ وصالت میخواند
مه طلعت خورشیدِ کمالت میخواند
...
1. گل بین که بر اطراف چمن مینازد
وز سوی دگر سرو و سمن مینازد
...
1. نی حال من و تو ماهوش میگوید
بشنو که درین فصل چه خوش میگوید
...
1. گل بی سر و پای خویشتن میانداخت
خود را به میان انجمن میانداخت
...
1. چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری
شق کرد قَصَب به دست بادِ سحری
...
1. در پیش رخ تو آفتاب افسانهست
در جنبِ لبت جام شراب افسانهست
...