تا در بُنهٔ خویش از عطار نیشابوری مختارنامه 13
1. تا در بُنهٔ خویش مقام است ترا
سودا چه پزی که کار خام است ترا
1. تا در بُنهٔ خویش مقام است ترا
سودا چه پزی که کار خام است ترا
1. تا چند ز زاهد ریائی آخر
دُردی درکش که مردِ مائی آخر
1. از بس که دلم بسوخت زین کاردرشت
روزی صد ره به دست خود خود را کشت
1. زین دَرد که جز غصهٔ جان میندهد
جز دُردِ قلندری امان میندهد
1. گر زهد کنی سوز وگدازت ببرد
عُجْب آورد و شوق ونیازت ببرد
1. خواهی که ز خود به رایگان باز رهی
فانی شوی و به یک زمان باز رهی
1. خون شد جگرم بیار جام ای ساقی
کاین کار جهان دم است و دام ای ساقی
1. از تفِّ دلم می به صباح ای ساقی
جوشیده چو گشت شد مباح ای ساقی
1. شمع است و شراب و ماهتاب ای ساقی
شاهد و شرابْ نیم خواب ای ساقی
1. همچون من و تو علی الیقین ای ساقی
بسیار فرو خورد زمین ای ساقی
1. دل گشت ز معصیت سیاه ای ساقی
فریاد زشومی گناه ای ساقی
1. هم سبزهٔ سرمست برُست ای ساقی
هم گل به گلاب روی شست ای ساقی