دوش آمد و برگشاد از عطار نیشابوری مختارنامه 1
1. دوش آمد و برگشاد صد پردهٔ راز
در پردهٔ دل جلوهگری کرد آغاز
دوش آمد و گفت: روز از عطار نیشابوری مختارنامه 2
1. دوش آمد و گفت: روز و شب میجوشی
تادین ندهی ز دست در بیهوشی
دوش آمد و دل ازو از عطار نیشابوری مختارنامه 3
1. دوش آمد و دل ازو کبابی میگشت
تا باده به کف کرد و خرابی میگشت
دوش آمد و گفت: چندم از عطار نیشابوری مختارنامه 4
1. دوش آمد و گفت: چندم آواز دهی
من دور نیم تو دوری آغاز نهی
دوش آمد و گفت: چند از عطار نیشابوری مختارنامه 5
1. دوش آمد و گفت: چند تنها باشی
گر قطره نباشی همه دریا باشی
دوش آمد و گفت: «در از عطار نیشابوری مختارنامه 6
1. دوش آمد و گفت: «در درون ما را باش
در خاک نشین و غرقِ خون ما را باش»
دوش آمد و گفت: خانهٔ از عطار نیشابوری مختارنامه 7
1. دوش آمد و گفت: خانهٔ ما آخر
روشن بکن ای یگانهٔ ما آخر
دوش آمد و گفت: ای از عطار نیشابوری مختارنامه 8
1. دوش آمد و گفت: ای شب و روزت غمِ من
هرگز نشوی تا تو توئی همدمِ من
دوش آمد و گفت: گردِ از عطار نیشابوری مختارنامه 9
1. دوش آمد و گفت: گردِ تو حلقه کنیم
پیراهنِ خونینِ دلت خرقه کنیم
دوش آمد و گفت: از عطار نیشابوری مختارنامه 10
1. دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد
خواری طلب و دگر سرافراز مگرد
دوش آمد و گفت: از عطار نیشابوری مختارنامه 11
1. دوش آمد و گفت: مرغِ دل عاجز نیست
در پرده بدارش که جز او را عزّ نیست
دوش آمد و گفت: از عطار نیشابوری مختارنامه 12
1. دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی
گاهی ز فلک گه ز زمین مینرسی