باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق در مختارنامه عطار نیشابوری

1 قومی که به هم میبنشینند ترا بر هر دو جهان میبگزینند ترا

2 نادیده ترا جان و دل از دست بشد چون پای آرند اگر ببینند ترا

1 چون نعره زنان قصد به کوی تو کنیم جان در سر و کار آرزوی تو کنیم

2 در هر نفسم هزار جان میباید تا رقص کنان نثار روی تو کنیم

1 عاشق که همه جهان به روی تو بداد جانی که نداشت ز آرزوی تو بداد

2 هر عافیتی که داشت در هر دو جهان بفروخت و جمله را به بوی تو بداد

1 با عشق تو ملک جاودان میچکنم زنده به توام زحمت جان میچکنم

2 چون هر دو جهان از سر یک موی تو خاست با یک مویت هر دو جهان میچکنم

1 شوقی که مرا در طلب روی تو خاست گر برگویم به صد زبان ناید راست

2 گر بنشینی تا به قیامت برِ من سیرت نتوان دید به چشمی که مراست

1 از عشق تو روی بر زمینم بنشین دیریست که دور از تو چنینم بنشین

2 من تشنهٔ دیرینهام از بهر خدای چندان که ترا سیر ببینم بنشین

1 نادیده ترا دیدهٔ من دل برخاست وز سوز فرونشست و خاکستر خاست

2 یک لحظه که ناگه شودم درد تو کم از خواب هزار بار عاشق برخاست

1 ای تیرگی زلف توام دین افروز وی روشنی روی توام راه آموز

2 من در شبم از تو روز میخواهم، روز و افسردهام از تو سوز میخواهم، سوز

1 گفتم به بر سوختهٔ خویش آیی تو پادشهی کی بر درویش آیی

2 سرگشته همی روم به هر کوچه فرود تابوک به یک کوچه توام پیش آیی

1 ای لعل توام به حکم ایمان داده کفرم به سر زلف پریشان داده

2 تو در پس پرده با من و من بی تو از پرده برون زشوق تو جان داده