باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق در مختارنامه عطار نیشابوری

1 آن غم که ز تو بر دل پرخون منست کم نیست که هر لحظه در افزون منست

2 غایب نیم از تو یک نفس آنچه منم آن چیز که غایب است بیرون منست

1 در عشق تو نیم ذرّه سرگردانی خوشتر ز هزار منصب سلطانی

2 زان میآیم زیر و زبر میدانی تا بیشترم زیر و زبر گردانی

1 در عشق تو عقل با جنون خواهم کرد دیوانگی خویش کنون خواهم کرد

2 شوریده به خاک سر فرو خواهم برد شوریده ز خاک سر برون خواهم کرد

1 تا بتوانم ازان جمال اندیشم وز راحت و روح آن وصال اندیشم

2 با آنکه وصال تو محال است مرا دایم من خسته این محال اندیشم

1 بی روی تو یک لحظه نمیشاید زیست زیرا که مرا بی تو نمیباید زیست

2 جانی که همه جهان بدو مینازند بیزارم ازو چو بی تو میباید زیست

1 ای بس که به هر تکی دویدم بی تو وی بس که زهر سویی پریدم بی تو

2 چون روز قیامتم شبی میباید تا با تو بگویم آنچه دیدم بی تو

1 جانا ز ره دراز میآیم من با سینهٔ پر نیاز میآیم من

2 چندان که مرا ز پیش خود میرانی پیش تو به دیده باز میآیم من

1 در عشق تو کارم به هوس برناید وین کار آسان به دست کس برناید

2 گفتم نفسی، به دست تو، توبه کنم گر جان به لب آید آن نفس برناید

1 با عشق تو دست در کمر خواهم کرد چون زلف تو دل زیر و زبر خواهم کرد

2 هر دم ز تو شورشی دگر خواهم کرد سگ به ز من از تو صبر اگر خواهم کرد

1 گه نعره زن قلندرت خواهم بود گه در مسجد مجاورت خواهم بود

2 گر جان و دلم به باد برخواهی داد من از دل و جان خاکِ درت خواهم بود