باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 ای مرد رونده مرد بیچاره مباش از خویش مرو برون وآواره مباش

2 در باطن خویش کن سفر چون مردان اهل نظری تو اهل نظّاره مباش

1 از غیب گرت هست نشان آوردن از عیب نشاید به زبان آوردن

2 کان چیز که ازدست بشد گر خواهی دشوار به دست میتوان آوردن

1 گر هست درین راه سر بهبودت بر باید خاست از سر هستی زودت

2 در عشق بمیر از آنکه سرمایهٔ عمر، تا تو نکنی زیان، ندارد سودت

1 خواهی که به عقبی به بقایی برسی باید که به دنیا به فنایی برسی

2 هر چند که راه بر سر آدمی است میرو، تو مترس، تا به جایی برسی

1 اوّل قدمت دولت انبوه مجوی کاهیت نخست بس بود کوه مجوی

2 گر یک سرِ ناخنت پدید آمد کار در کار شو و به ناخن اندوه مجوی

1 وقتی است که دیدهیی به دیدار کنم یک ذره نه اقرار ونه انکار کنم

2 هر نام نکو که حاصل عمر آن است بفروشم و اندر سر این کار کنم

1 بنشستهای و بسی سفر داری تو هر ذرّه که هست ره گذر داری تو

2 صد قافله در هر نفسی میگذرد ای بیخبر آخر چه خبر داری تو

1 جانی دگرست و جانفزایی دگرست شهری دگرست و پادشایی دگرست

2 ما بستهٔ دام هر گدایی نشویم ما را نظر دوست به جایی دگرست

1 یادست ازین هوس بمی باید داشت یا منّتِ دسترس بمی باید داشت

2 گر یک نفس از دلت برآید بی او صد ماتم آن نفس بمی باید داشت

1 ای بیخبران دلی به جان دربندید وز نیک و بد خلق زبان دربندید

2 چون کار فتاد بر کناری مروید این کار شگرف را میان دربندید