باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 آن را که کلید مشکلی میباید از عمرِ دراز حاصلی میباید

2 برتر ز دو کون عاقلی گر یابی ای مرده دلان زنده دلی میباید

1 رعنائی و نازکی رها باید کرد مردانه مخنثی قضا باید کرد

2 جان را سپر تیر قضا باید کرد دل را هدف تیر بلا باید کرد

1 کو راه روی که ره نوردش گویم یا سوختهای که اهل دردش گویم

2 مردی که میان شغل دنیا نَفَسی با او افتد هزار مردش گویم

1 با قوّت عشق تو به جان میکوشم با واقعهٔ تو هر زمان میکوشم

2 چون هستی من جمله به تاراج برفت اینست عجب که همچنان میکوشم

1 ای پای ز دست داده در پی نرسی نظّارهٔ جام کن که در می نرسی

2 تو هیچ نیی در که توانی پیوست با تست بهم، چگونه در وی نرسی

1 آن گنج که من در طلب آن گنجم در دیر طلسمات از آن میرنجم

2 آن بحر کزو دو کون یک قطره نیافت آن میخواهم که جمله بر خود سنجم

1 از دورِ فلک زیر و زبر خواهی شد رسوای جهانِ پرده در خواهی شد

2 از خواب درآی ای دلِ سرگشته که زود تا چشم زنی به خواب درخواهی شد

1 نه جان رهِ جان فزای خود یابد باز نه دل درِ دلگشای خود یابد باز

2 مرغِ دل شوریدهٔ من آرامی وقتی گیرد که جای خود یابد باز

1 در عشق تو هردلی که مردانه بود در سوختن خویش چو پروانه بود

2 تا کی ز بهانه همچو پروانه بسوز در عشق بهانه جستن افسانه بود

1 هر دل که ز سِرِّ کار آگاهی یافت در هر مویی ز ماه تا ماهی یافت

2 افسوس بود که بیخبر خاک شوی آخر بشتاب اگر خبر خواهی یافت